Dé oorzaak

Ik ben van mening dat elk gedrag een oorzaak heeft. Hoe groot of klein ook. En wij gaan er altijd voor die oorzaak te zoeken. Dat is niet altijd nodig en als het zichzelf oplost blijven we ook niet zoeken. Maar nu begon Lucas zijn gedrag in de paasvakantie al slechter en slechter te worden en het werd onhoudbaar. Zijn gedrag overheerste en beheerste gans het gezin en hoe we ook zochten we vonden maar geen oorzaak die groot genoeg was om alles zo te laten ontploffen.

Gisteren sprak ik er met de thuisbegeleiding over en met alles te vertellen begon mijn euro al te vallen. Hij vraagt gewoon aandacht. Hij wil meer mama tijd. Hij begint nu pas de geboorte van Victor te verwerken. Na 5 maanden komt die bots pas. Sterk van hem maar tegelijk ook triest. Knap van hem maar oooh wat moet dat aan hem hebben gegeten. We besloten dus wat meer kleine mama momentjes te hebben. Niet groot, hoeft niet lang te duren, maar gewoon iets kleins zoals een keer extra mijn duim naar hem opsteken, een keertje meer samen in de zetel ploffen voor tv, 's avonds een keer meer een spelletje spelen, ... Ook met papa zal dit meer gebeuren.

Echter was dat niet alles zo bleek na vandaag. Deze ochtend vroeg hij om zijn knuffel poes in zijn draagdoek te steken. Niets vreemd doet hij wel vaker daar een knuffel in steken. Doorgaans vliegt na enkele minuten die doek weer uit maar vandaag niet. Hij vertrok er mee naar het RC en vroeg mij om aan de juf te vragen of hij de poes er in mocht laten. De poes moest ook een pleister krijgen op zijn poot. Oké geen probleem.
Ook op het RC moet hij er last van hebben gehad want ik vond onderstaande tekening waarop het verhaal van de poes die gevallen is, pijn heeft en een pleister moet krijgen. Die tekende de logo.

Weer thuis... nog steeds in de doek, naar de huisarts, eten, spelen, ... de poes bleef in de doek. Dan moest hij zich omkleden maar wat met die poes? Bij mij begon het stilaan te dagen. Hij bleef maar doorgaan over dat pootje en het kon niet anders of hij had het over Groentje. Groentje die op de dag van Victor zijn geboorte zijn pootje brak, geopereerd werd en enige tijd doorbracht in een bench. Ik zat Victor te voeden dus zei tegen papa dat hij een bak moest nemen en er een dekentje in te leggen voor de poes... Een bench dus. Heel voorzichtig legde Lucas zijn poes er in. Daarna moest ik het pootje nog spalken en een nieuwe pleister er op. Een dekentje en speelgoedjes net zoals Groentje het kreeg. Nu is het goed. De bench nog bij onder zijn bed en hij kan gerust gaan slapen. En als ik naar de foto kijk is poes best tevreden :)

Ik ben blij dat we de oorzaak kennen. Laat hem maar verwerken op zijn manier. Ik ben gerust nu... Ik weet van waar het komt, ik kan hem begrijpen nu. Knuffel lieve Lucas en mama zal er zijn om jou te helpen als je dat wil.