Dé oorzaak

Ik ben van mening dat elk gedrag een oorzaak heeft. Hoe groot of klein ook. En wij gaan er altijd voor die oorzaak te zoeken. Dat is niet altijd nodig en als het zichzelf oplost blijven we ook niet zoeken. Maar nu begon Lucas zijn gedrag in de paasvakantie al slechter en slechter te worden en het werd onhoudbaar. Zijn gedrag overheerste en beheerste gans het gezin en hoe we ook zochten we vonden maar geen oorzaak die groot genoeg was om alles zo te laten ontploffen.

Gisteren sprak ik er met de thuisbegeleiding over en met alles te vertellen begon mijn euro al te vallen. Hij vraagt gewoon aandacht. Hij wil meer mama tijd. Hij begint nu pas de geboorte van Victor te verwerken. Na 5 maanden komt die bots pas. Sterk van hem maar tegelijk ook triest. Knap van hem maar oooh wat moet dat aan hem hebben gegeten. We besloten dus wat meer kleine mama momentjes te hebben. Niet groot, hoeft niet lang te duren, maar gewoon iets kleins zoals een keer extra mijn duim naar hem opsteken, een keertje meer samen in de zetel ploffen voor tv, 's avonds een keer meer een spelletje spelen, ... Ook met papa zal dit meer gebeuren.

Echter was dat niet alles zo bleek na vandaag. Deze ochtend vroeg hij om zijn knuffel poes in zijn draagdoek te steken. Niets vreemd doet hij wel vaker daar een knuffel in steken. Doorgaans vliegt na enkele minuten die doek weer uit maar vandaag niet. Hij vertrok er mee naar het RC en vroeg mij om aan de juf te vragen of hij de poes er in mocht laten. De poes moest ook een pleister krijgen op zijn poot. Oké geen probleem.
Ook op het RC moet hij er last van hebben gehad want ik vond onderstaande tekening waarop het verhaal van de poes die gevallen is, pijn heeft en een pleister moet krijgen. Die tekende de logo.

Weer thuis... nog steeds in de doek, naar de huisarts, eten, spelen, ... de poes bleef in de doek. Dan moest hij zich omkleden maar wat met die poes? Bij mij begon het stilaan te dagen. Hij bleef maar doorgaan over dat pootje en het kon niet anders of hij had het over Groentje. Groentje die op de dag van Victor zijn geboorte zijn pootje brak, geopereerd werd en enige tijd doorbracht in een bench. Ik zat Victor te voeden dus zei tegen papa dat hij een bak moest nemen en er een dekentje in te leggen voor de poes... Een bench dus. Heel voorzichtig legde Lucas zijn poes er in. Daarna moest ik het pootje nog spalken en een nieuwe pleister er op. Een dekentje en speelgoedjes net zoals Groentje het kreeg. Nu is het goed. De bench nog bij onder zijn bed en hij kan gerust gaan slapen. En als ik naar de foto kijk is poes best tevreden :)

Ik ben blij dat we de oorzaak kennen. Laat hem maar verwerken op zijn manier. Ik ben gerust nu... Ik weet van waar het komt, ik kan hem begrijpen nu. Knuffel lieve Lucas en mama zal er zijn om jou te helpen als je dat wil.

Uitzending fragment radio 2

Deze voormiddag kreeg ik een telefoontje van radio 2 met de mededeling dat om 12:40 mijn stukje zou te horen zijn. Ik dus online gaan luisteren maar er was iets anders te horen. Blijkbaar is het naargelang de provincie een andere volgorde.

Nu voor al diegene die het dus niet hebben gehoord deel ik hier graag met jullie de audioberichten.

Eerst een stuk van mijn verhaal
http://outpost.vrt.be/privemp3/buitengewoononderwijscaseAF_999140.mp3

Dan een stuk met de reactie's van twee politici
http://outpost.vrt.be/privemp3/VK14POL.BuitengewoonOnderwijsAF_999143.mp3

Ik wil heel graag radio 2 bedanken voor dit stukje radio. Ze hebben er (vind ik persoonlijk) een mooi stukje van gemaakt.

En voor de dame van VLD... Mijn zoon kan NIET!!! mee in gewoon onderwijs!

De fragmenten blijven 1 maand online wie ze daarna nog wil beluisteren mag mij steeds contacteren.

Sigrids bekrompen visie over autisme

Ik zag vandaag op een facebookpagina volgend artikel verschijnen
http://www.sigridkemphaan.nl/sigrids-visie-over-autisme
Voor al diegene met een hart voor autisme... Let op voor je dit gaat lezen want je gaat jezelf moeten bedwingen niet super hard te gillen tegen deze persoon.
Ik heb me eerst (niet zo netjes en dat geef ik gerust toe) laten gaan op haar facebookpagina met mijn euhm... ongenuanceerde mening. Ik zou normaal gezien zeggen 'Mijn excuses hiervoor.' maar dat doe ik deze keer niet want ik meende elk woord. Wel heb ik spijt dat ik met tot haar niveau heb verlaagd, maar bon nu kent ze tenminste al wel mijn korte mening.

Ik ga niets uit haar artikel in deze blog samen vatten... Dat weiger ik resoluut. Zo'n visie wil ik NIET op mijn blog. Wel wil ik, nu ik wat bedaard ben, mijn reactie, gevoel en mening hier neer schrijven over haar visie.


Het woord 'ijskastmoeder' werd gebruikt in de jaren 40. Ik dacht dus dat we ondertussen dat woord al wel uit de wereld hadden verbannen maar blijkbaar niet. Blijkbaar is er nog een bekrompen ziel die hier in geloofd. Die geloofd in het feit dat moeders van kinderen met autisme, moeders zijn die hun kinderen geen liefde geven en zich enkele hebben voortgeplant omdat het moet. Hierdoor zijn deze kinderen 'autisten' geworden of zoals ik het liever hoor... mensen met autisme.
Wel Sigrid, ik kan u vertellen dat mijn kinderen wél liefde krijgen. Alle liefde van de wereld. Ik haal ze elke ochtend uit hun bed en verzorg ze, voed ze, kleed ze, knuffel ze, speel met ze, lees ze voor, zing voor ze, ... Alles met hart en ziel. Elke vezel in mijn lichaam doet dit voor hen en NIET omdat het moet maar omdat ik het WIL en MAG en KAN!


Wat u doet is veralgemenen... Wat jij zegt zal vast een stuk kloppen maar voor elke persoon met ASS die in een tehuis zit, moord of wan dan ook is er MINSTENS ook een persoon ZONDER ASS die dat doet. Voor elke moeder met ASS die haar kind niet de liefde geeft die het verdiend is er ook MINSTENS een moeder ZONDER ASS die haar kind niet de liefde geeft die het verdiend.

Waarom is het voor u zo'n probleem dat er labeltjes worden gegeven? Als voor deze mensen en kinderen dat labeltje net een beetje steun en moed kan geven? Het label of die stempel is er niet om mensen een schuldgevoel te geven maar om mensen te helpen. Het is vaak nodig om de weg te vinden naar de juiste begeleiding... Begeleiding die vaak meer dan nodig is en toch te weinig aanwezig is.

Wat u doet met uw uitspraken en zogenaamd congres is mensen kwetsen. Ouders van kinderen met ASS, kinderen met ASS, volwassenen met ASS en ieder ander persoon die om iemand geeft met ASS maar daar blijkt u niet over na te denken. Ik vraag me af of u wel nadenkt bij uw uitspraken? Hoe zou u zich voelen moesten mensen zo'n oordelen vellen over u (en uw kinderen, want ik weet niet of u deze heeft)?

Ofwel staat u graag in de belangstelling en doet u dat via een heel gevoelig onderwerp wat een heel vuile manier is ofwel is het hoge tijd dat u hulp zoekt maar wat u doet kan gewoon niet. Doe uw ogen open, praat met mensen met ASS en met ouders van kinderen met ASS en verdiep u in deze materie voor u zomaar uitspraken doet.

Ik betwijfel dat deze blog je tot inzicht gaat brengen maar als u ook maar 1 letter onthoud ben ik al zeer tevreden.

Hebruikbare luiers en doekjes.

Na twee baby's waarbij ik amper iets hoorde over herbruikbare luiers laat staan doekjes hoorde ik toch stilaan meer en meer mensen die herbruikbare luiers gebruikten. Eerst interesseerde het me zo niet... De kans dat er een derde baby zou komen was klein. Tot we dan groen licht kregen van de gynaecoloog en ik de maand erna die positieve test vast had.
Ondertussen waren we al 4 jaar nadat Thibeau was geboren en binnen mijn vriendenkring zag ik meer en meer mensen het gaan gebruiken. Ik twijfelde... De kost is groot en voor 1 baby (ondertussen weten we wel bijna zeker dat er nog eentje volgt maar toen nog niet) die kost doen leek me absurd. Dan laat ik manlief die resoluut tegen was nog buiten beschouwing.

Victor werd geboren en ik wilde het toch wel héél graag proberen, maar manlief zei nee dus respecteerde ik dat. Ook toen ik het aanbod kreeg van een vriendin die er wou opsturen om te testen. Tot enkele weekends terug. Een eerste (zeer aangename) ontmoeting met de dame in kwestie die me er gaf en ook een ander soort om te testen. Ik dreef mijn wil door (sorry lieve man van mij).

Ik begon ze te testen en ik werd helemaal fan! Ik wil ook!!! Oké hoe krijg ik manlief overtuigd? Juist ja... hoe overtuig je een man?
'Lieve schat jij mag kiezen als je niet wil hoeft het niet dan stuur ik deze terug en stop ik er over.'
1 dag later komt manlief af 'Doe maar. Ik ga er wel in groeien.'
Whaaaaa!!! Uiteraard liet ik hem geen kans om zich te bedenken en vloog op internet. Die lieve vriendin gaf me een site waar je voor weinig geld toch fijne herbruikbare luiers kon bestellen. Een andere vriendin wist me dan ook weer te zeggen dat ik bij de gemeente moest informeren en ja hoor... die betalen maar liefst 50% terug! Het zou geen 15 weken duren of ik heb mijn prijs van mijn herbruikbare luiers er uit en bij mijn weten zal Victor nog meer dan 15 weken luiers dragen (Thibeau is 4 en draagt er nog dag en nacht...).

Diezelfde dag bestelde ik ook herbruikbare doekjes op www.blabloom.com . De doekjes kwam de volgende dag al aan... Die nam ik ondanks dat ik nog geen luiertjes had direct in gebruik.

En WAUW!!! De doekjes zijn een klein wonder. Thibeau heeft geen uitslag meer, verschonen is aangenamer voor de kindjes en mij en het gaat zoveel makkelijker en sneller. De cheeky wipes staan met stip op 1 met dingen waarvan ik ze 5.5 jaar geleden had moeten kennen.

Vandaag werden de luiertjes geleverd. Gebruiken kan ik ze nog niet. Ze moeten eerst nog weken en wassen. Het is zoals een nieuwe handdoek... die droogt ook niet van het begin goed af dus de luiertjes moeten ook eerst 'leren' absorberen. Ze zitten al in de wasmachine met extra spoel en weekprogramma.

Nu toen ik ze uitpakte stuiterde ik zowat rond. Zo leuk!!! Het leuke er aan zijn de prints! Die warme zomerdagen waarin je baby/peuter/kleuter rond beweegt in luier gaan zoveel leuker zijn. Geen lelijke wegwerpluier meer maar vanaf nu een coole en stoere kont!

Oh ja voor diegene die denken dat het veel werk is... Ik heb maar een machine in te steken wanneer ik wil en op start te duwen. Gewoon waszak er in en klaar. Ik hoef niet kortingen te zoeken, te zoeken achter acties, daar naartoe te racen, te vechten om mijn pakken pampers en daarmee naar huis te sleuren. En mijn luiers zullen nooit plots op zijn, want ja in het verleden heb ik dat ooit meegemaakt... drama!!!

En manlief? Die is ondertussen er al over en zelfs bijna een fan!
De luiers staan op puntje 2 op mijn bovengenoemd lijstje.

OPGELET! 1 groot nadeel! Ze zijn verslavend leuk!

Verhaaltjes voor het slapen gaan

Voor het eerst kozen ze vandaag voor zelf verzonnen verhaaltjes. Eerst mama over erwtenschietende prinsjes dan papa over een mensen reddende spiderman (onder dwang van Lucas) en dan was het de beurt aan Lucas... (ik schrijf het min of meer normaal maar het was natuurlijk in kindertaal gesproken)

'Er was een een Rox en een Spiderman en Spiderman deed een spinnenweb over Rox en Rox was een snelle en racete weg en Spiderman was dan gewonnen.'

Dan was het Thibeau zijn beurt en die vroeg hulp een Lucas maar het moest wel over auto's gaan.

L: 'Er was eens een Bliksem MQueen.'
T: 'Mqweeeen'
L: 'En er was ook een Takel die Bliksem gevangen nam.'
T: 'Jhaaaaaaa.'
L: 'En Bliksem sta die voorbij.'
T: 'Whoeeeemmm.'
L: 'En er was ook een Jake de Pijaat.'
T: 'Jaaaa een pijaat!'
L: 'En die ging iedereen vangen.'
T: 'Jahaaaa!'
L: 'En ook Geeltje vangen.'
T: 'Geeltje!!!' (Geeltje is onze zwarte kat)
L: 'En Groentje ook.'
T: 'Groentje!!!' (Groentje is onze andere kat)
L: 'Het is gedaan.'
T: 'Het is gedaan!'

Wat is ouder zijn toch een geluk, deugd, zaligheid, ... Slaap zacht lieve jongens van mij!

Ik straal als jij straalt

Dat dubbel gevoel dat je krijgt als je zoon van 5.5
- verkleed als Mega Mindy broer naar school wil brengen en naar het RC wil.
- geluidjes loopt te maken die niet altijd even gepast zijn.
- met piepstemmetjes praat.
- loopt te fladderen.
- dingen verteld die eigenlijk bij het niveau van een peutertje horen.
- ...

Je ziet op dat moment die pretlichtjes in zijn ogen. Dolgelukkig is hij. En dat maakt mij ook gelukkig. Ik straal als ik hem zie stralen maar diep vanbinnen doet het pijn te zien dat onze vrolijke kleuter die binnen ene half jaar eigenlijk kleuter af is zich gedraagt als een peuter/beginnend kleuter. Sociaal-emotioneel staat hij niet daar waar een ander kind staat maar hij straalt en dat is wat telt. Hij is gelukkig en meer kan ik me als ouder niet wensen.

100

Oké na me twee dagen in te houden, kan ik het toch niet laten sorry.
Mijn 100ste blogbericht!!!

Nog maar 100 of toch al 100...

Het doet me toch wel weer even stil staan waarom ik van tijd begon te bloggen. Terug even in de tijd en tot de vaststelling komen dat de tijd toch wel heel erg snel gaat. Tot de vaststelling komen dat mijn kindjes weeral 100 berichtjes of anders 1.5 jaar ouder zijn. Er is zoveel veranderd in dat 1.5 jaar tijd. We kochten een huisje, we trouwden, namen twee lieve poezen in huis en kregen er nog een wolk van een zoontje bij. Tijd... het gaat snel...

100
- berichten over liefde, vreugde, ASS, spelen, verdriet, trots, teleurstellingen, boosheid, vertrouwen, ...
- keer mijn hart luchten en dingen delen met anderen.
- keer weer nadenken over wat ik ga schrijven en hoe ik het ga schrijven.
- keer dank je wel aan al diegene die mijn blog volgen en lezen!

Hop naar de volgende 100?!