Sigrids bekrompen visie over autisme

Ik zag vandaag op een facebookpagina volgend artikel verschijnen
http://www.sigridkemphaan.nl/sigrids-visie-over-autisme
Voor al diegene met een hart voor autisme... Let op voor je dit gaat lezen want je gaat jezelf moeten bedwingen niet super hard te gillen tegen deze persoon.
Ik heb me eerst (niet zo netjes en dat geef ik gerust toe) laten gaan op haar facebookpagina met mijn euhm... ongenuanceerde mening. Ik zou normaal gezien zeggen 'Mijn excuses hiervoor.' maar dat doe ik deze keer niet want ik meende elk woord. Wel heb ik spijt dat ik met tot haar niveau heb verlaagd, maar bon nu kent ze tenminste al wel mijn korte mening.

Ik ga niets uit haar artikel in deze blog samen vatten... Dat weiger ik resoluut. Zo'n visie wil ik NIET op mijn blog. Wel wil ik, nu ik wat bedaard ben, mijn reactie, gevoel en mening hier neer schrijven over haar visie.


Het woord 'ijskastmoeder' werd gebruikt in de jaren 40. Ik dacht dus dat we ondertussen dat woord al wel uit de wereld hadden verbannen maar blijkbaar niet. Blijkbaar is er nog een bekrompen ziel die hier in geloofd. Die geloofd in het feit dat moeders van kinderen met autisme, moeders zijn die hun kinderen geen liefde geven en zich enkele hebben voortgeplant omdat het moet. Hierdoor zijn deze kinderen 'autisten' geworden of zoals ik het liever hoor... mensen met autisme.
Wel Sigrid, ik kan u vertellen dat mijn kinderen wél liefde krijgen. Alle liefde van de wereld. Ik haal ze elke ochtend uit hun bed en verzorg ze, voed ze, kleed ze, knuffel ze, speel met ze, lees ze voor, zing voor ze, ... Alles met hart en ziel. Elke vezel in mijn lichaam doet dit voor hen en NIET omdat het moet maar omdat ik het WIL en MAG en KAN!


Wat u doet is veralgemenen... Wat jij zegt zal vast een stuk kloppen maar voor elke persoon met ASS die in een tehuis zit, moord of wan dan ook is er MINSTENS ook een persoon ZONDER ASS die dat doet. Voor elke moeder met ASS die haar kind niet de liefde geeft die het verdiend is er ook MINSTENS een moeder ZONDER ASS die haar kind niet de liefde geeft die het verdiend.

Waarom is het voor u zo'n probleem dat er labeltjes worden gegeven? Als voor deze mensen en kinderen dat labeltje net een beetje steun en moed kan geven? Het label of die stempel is er niet om mensen een schuldgevoel te geven maar om mensen te helpen. Het is vaak nodig om de weg te vinden naar de juiste begeleiding... Begeleiding die vaak meer dan nodig is en toch te weinig aanwezig is.

Wat u doet met uw uitspraken en zogenaamd congres is mensen kwetsen. Ouders van kinderen met ASS, kinderen met ASS, volwassenen met ASS en ieder ander persoon die om iemand geeft met ASS maar daar blijkt u niet over na te denken. Ik vraag me af of u wel nadenkt bij uw uitspraken? Hoe zou u zich voelen moesten mensen zo'n oordelen vellen over u (en uw kinderen, want ik weet niet of u deze heeft)?

Ofwel staat u graag in de belangstelling en doet u dat via een heel gevoelig onderwerp wat een heel vuile manier is ofwel is het hoge tijd dat u hulp zoekt maar wat u doet kan gewoon niet. Doe uw ogen open, praat met mensen met ASS en met ouders van kinderen met ASS en verdiep u in deze materie voor u zomaar uitspraken doet.

Ik betwijfel dat deze blog je tot inzicht gaat brengen maar als u ook maar 1 letter onthoud ben ik al zeer tevreden.