Grappige situaties

Nu ja... eigenlijk zijn ze niet grappig. Ik weet hoe frustrerend het kan zijn als mensen niet gewoon zeggen wat ze bedoelen maar als je ze in hun context plaats zijn het toch wel leuke momenten om te onthouden.

Nadat ik daarnet weer zo'n momentje meemaakte dacht ik... laten we nog eens een leuk en luchtig berichtje posten.


Ik post hier enkele situaties van de afgelopen twee dagen.

Ik: Dat mag niet Lucas, zie dat ik het niet meer zie hé.
L: Jaja.
Niet veel later ga ik kijken en deed hij het opnieuw.
Ik: Awel dat mag toch niet?!
L: Mama ni zien é!
--> Hij bedoelde dus dat ik het niet had gezien op het moment dat hij het opnieuw deed.

Thuis proberen we de échte vloek woorden te vermijden wat er dan gebeurd is het volgende...
Ik: Pot vol koffie! Dat mag niet!
L. gaat naar de koffiepot en zegt verontwaardigd 'Mama koffie op?!'
Omkleden levert hier toch ook wel grappige situaties op als ik er niet op let.
Ik: L. doe je broek aan.
L. doet zijn broek over zijn pyjama, blote poep, ... aan.
of...
Ik: L. doe je schoenen aan.
L.: Hooo mama da gaat nie.
Ik: Hoe dat gaat niet?
L.: Neehee, heb sloefe nog aan.

Ik: L. we gaan slapen.
L. gaat op de grond liggen 'Slaapwel mama.'


Ik: Pak de choco even voor mama.
L. pakt de choco en blijft met de pot in zijn handen staan zonder te bewegen.


Ik (al behoorlijk lastig na een moeilijke ochtend): L. wil je nu alstublieft uw jas aandoen?!
L.: Nee.
Ik: Doe nu je jas aan.
L.: Hooo mama jij ebt vraagt, L. nee ezegd!
      --> 101 voorbeelden van deze.

school - vakantie - school

In het verleden had onze superman tussen de drie en tien dagen aanpassing nodig als er een schoolvakantie begon, echter was het deze keer anders. Hij was dolgelukkig met de vakantie en heeft er enorm van genoten. Hij had raar maar waar geen aanpassingsperiode nodig. Wel had hij natuurlijk last van de drukke dagen die er heersten rond Pasen maar al bij al mochten we niet klagen. Hij was flink, had geen buitensporig aantal crisissen, geen grote momenten van verveling, ... Ook toen papa na de eerste week vakantie terug moest gaan werken en onze superman nog een weekje vakantie had ging alles vlot. Hij mocht drie halve dagen naar het revalidatiecentrum, we gingen op bezoek bij bomma, speelden in de tuin, ... Kortom pret voor 10. Ondertussen liep ons weekschema gewoon zoals altijd door. Hij zag dus ook een week op voorhand dat de school er weer aan kwam. Ook maakten we hem er op tijd en stond attent op. Elke dag zei hij dat hij die maandag naar school en 'lela' mocht en dat ging gepaard met veel gejuich tot zondagavond. Hij smeet zich op de grond en gilde dat hij niet naar school en het revalidatie wou. Ik stelde hem gerust maar hij kon niet slapen. Hij en zijn broertje speelden nog enkele uurtjes door en uiteindelijk duurde dat nog tot 21:20. Ik wist toen al dat de volgende ochtend geen lachertje zou worden.

Zo zacht als ik kon wekte ik die maandagochtend onze superman. Normaal wordt hij uit zichzelf wakker, hij kan er immers absoluut niet tegen om wakker gemaakt te worden, dat zijn dagen waarvan we op voorhand al weten dat ze niet goed verlopen. Een fluisterend woordje, een lieve aai, ... om na 10 minuten een slag in mijn gezicht te krijgen en gekrijs dat hij nog slaapt. Ik vertel hem dat het tijd is om op te staan en hij naar school moet. Na nog eens 10 minuten strompelt hij de trap af. Ontbijten, omkleden, ... het gaat allemaal verbazingwekkend vlot gezien zijn humeur. Tot we moeten vertrekken. Hij wil alleen thuis blijven. Ik zeg hem dat hij écht naar school moet en dat hij die namiddag naar het revalidatiecentrum mag. Dat laatste overtuigde hem.

Eens op school krijg ik al snel een kus en weg rent hij. Dat ging vlot.
Die middag ga ik hem halen en breng hem naar het revalidatiecentrum en ook dat verloopt vlot. Ik dacht dat alles gekeerd was tot ik hem ging ophalen op het revalidatiecentrum.
Hij wil niet mee. Hij weigert zijn jas aan te doen, zijn boekentas te maken en hij legt zich voor de deur op de grond. Ik haal hem daar weg mits iedereen door moet kunnen en laat hem rustig doen. Ik wacht tot alle ouders en de mensen en kindjes voor de bus weg zijn. Ook wacht ik tot de helft van de therapeuten weg zijn en dan is het mijn beurt. Ik was reeds voorbereid en haal een magneetbordje en pictogrammen boven. Het helpt niet. Dan maar de jas zo meenemen en onze superman oppakken. Pfieuw wat wordt hij zwaar seg als hij zich zo laat hangen als een voddenpopje. Eens aan de wagen zet ik hem op de grond en plaats eerst kleine broer in de auto. Onze superman legt zich languit op het voetpad. Ik pak hem op en hij begint te huilen dus ik duw hem de auto in en leg hem uit dat we naar huis moeten want dat papa jarig is en dat ik papa zal bellen om vroeger naar huis te komen. Ik heb op dat moment immers al lang door dat het niet te redden valt zonder papa. Snikkend geeft onze superman op.

Ik ben nog geen 5 minuten onderweg of ik zie in mijn spiegel dat hij slaapt. Hij is helemaal uitgeput.

Eens thuis wordt hij wakker als ik hem uit de auto pak en hij smeekt om de tuin. Geen probleem! Ik ben nog niet binnen of doe de schuifraam open en ren naar de garage om fietsen, step, loopfietsen, emmers, ... boven te halen en zwier de zandbak open. Het gaat goed... hij leeft weer even op maar een kwartier later smeekt hij om terug binnen te mogen spelen. Mij goed maar hij begint te zeuren. Hij wil papa, hij wil drinken, hij wil eten, hij wil op de Ipad, hij wil terug buiten, hij wil terug binnen, hij wil... alles en liefst snel en allemaal tegelijk. Als hij door krijgt dat mama geen vleugels heeft zet hij het op een gillen, huilen, krijsen en vooral... alle met veel agressie. Hij is op.

Als papa thuis komt krijgt die een dikke knuffel, eten, omkleden, ... en uiteindelijk ook bed in.
Echter is kleine broer niet moe (denkt hij althans) en bouwt die een feestje. Daar onze kinderen sinds twee weken samen op 1 kamer slapen (hun eigen keuze) zorgt dat dus voor problemen. Na een kwartier ga ik boven kijken en zie ik onze superman met zijn hoofd onder de lakens liggen, als ik dit weg trek, merk ik dat hij zijn handen op zijn oren heeft.
Ik pak hem op en vraag hem of hij liever in het bed van mama en papa slaapt en hij knikt. Ik pak zijn knuffel en zijn knuffeldeken en stop hem in bed. Kleine broer praat nog geruime tijd door maar onze superman valt onmiddellijk in slaap nu hij alleen op een kamer ligt.

Voor hem is de dag voorbij... voor ons nog niet. Het is weer even tot rust komen, alles laten bezinken en het zindert even na... De overgang tussen school en vakantie ging vlot maar die tussen de vakantie en school...
Ook vandaag verliep het niet geweldig. We zijn thuis gekomen en hij is de zetel gaan liggen, heeft geen woord gezegd, deed alles wat ik vroeg maar als een echte robot, ... er zat geen leven in.

We weten dat dit over gaat eens hij terug wat in de routine van school zit maar wennen doet het nooit.

Belonen

Belonen en straffen... Onze superman begreep er absoluut niets van. Tot een drie weken geleden begon hij door te krijgen dat mama's reactie vaak een gevolg was op gedrag dat hij stelde. Ik ben heel lang tegen beloningssystemen en de hoek geweest maar na ontelbare dingen te hebben geprobeerd kwam er toch eerst de hoek (die we zelden gebruiken, 1x per week gemiddeld) en sinds gisteren een beloningssysteem.

10(!) uur deed ik er over.
Het duurde al bijna 2 uur voor ik een goed plan had. Samen met vele andere dames in een groep op facebook werkten we het uit. Ik gaf mijn idee, ze gaven feedback, mijn nieuw idee, hun feedback, weer een idee, ... en zo bleven we een tijdje bezig. Het werd een gezellig over en weer gepraat met tips en trics. Bij momenten zag ik het bos door de bomen niet meer, gooide ik mijn hoofd in mijn armen, gilde ik eens luid, lachte luidop achter de laptop, ... kortom een heel avontuur maar toen het plan er was kon ik starten met de uitwerking.

Wat is flink, wanneer ben ik flink, hoelang moet ik flink zijn, wat met moeilijk dagen en een vol hoofd, wat met dagen dat alles vlot gaat, hoe belonen, hoe verduidelijken, ...

Dit alles zat verwerkt in het uit te werken plan.

Ik besloot de voor mij 4 belangrijkste zaken te kiezen die heel duidelijk afgelijnd zijn en een extra'tje.
Wat verwacht ik van onze superman en zijn broertje?
- Dat ze zich flink omkleden. Nee ik verwacht niet dat ze zich van begin tot het einde zelfstandig aan- en uitkleden maar wel dat ze hun broek uit doen als ik het vraag, hun armpjes omhoog doen om hun T-shirt uit te doen, ... gewoon luisteren eigenlijk en dus niet gillend gaan rond rennen, krijsend op de grond liggen, ...
- Dat ze flink eten. Dit wil dus zeggen dat ze bij het avondeten dat ze hun bordje leeg eten (is zeer weinig hier) en dat ze anders eten tot ze zelf zeggen dat ze 'genoeg' hebben. Ik ben geen strenge mama die eist dat ze hun bord leeg eten als ze zelf aangeven geen honger meer hebben. Is het iets dat ze niet graag eten dan verwacht ik dat ze enkel maar proeven. Ze weten zelf wat kan en niet kan.
- Dat ze flink opruimen. Ook hier verwacht ik niet dat ze alles opruimen en mooi sorteren in bakken maar dat ze bijvoorbeeld alles in 1 bak zwieren (ik sorteer dan wel als ze slapen).
-  Dat ze flink hun tandjes poetsen... 's avonds. 'S morgens is de tijdsdruk te groot en vroeger opstaan gaat echt niet voor onze superman dus hechten we meer belang aan het tanden poetsen voor het slapen gaan. Tot nu toe kregen we geen tandenborstel in hun mond. Ze beten toe, wouden het zelf doen (kunnen ze nog niet). Vanaf nu verwacht ik dus dat ze mama of papa flink hun tandjes laten poetsen, nog geen twee minuten, we bouwen rustig op.
- Als laatste is er het vraagteken. Dit kan voor alles zijn. Flink meewerken met de thuisbegeleiding, flink geweest in de winkel, mama flink geholpen bij tafel klaar zetten, ... Kortom eentje dat ze heel makkelijk kunnen verdienen.

Voor elk ding dat ze die dag flink doen krijgen ze een dikke duim. 4 dikke duimen = 1 snoepjes, 5 dikke duimen = 2 snoepjes. Echter is dit nog niet alles. Voor snoepjes zou onze superman het niet langer dan een week doen maar voor de laptop of de Ipad wel dusssss... krijgen ze voor elke dag dat ze 5 dikke duimen hebben een taartpuntje. Dit zijn 5 extra minuutjes op de laptop/Ipad op zondagavond.

Op zondagavond mogen ze dan al hun taartpuntjes bij op het klokje kleven (waar standaard 5 minuutjes ophangen) en dan hang ik een duidelijk klokje op het einde waarop staat hoelang ze met de timetimer op de laptop/Ipad mogen.

Wat leren onze kinderen met dit beloningssysteem?
- Doen wat mama en papa vragen.
- Het gevolg van hun daden.
- Sparen, hoe flinker ze zijn hoe langer ze gebruik kunnen maken van de laptop/Ipad.
- Zelfvertrouwen. Onze kids zijn super trots op zichzelf en zeggen zo vaker dat ze zelf heel flink zijn en dingen goed kunnen zoals zichzelf omkleden.

Hierbij nog even een foto... Voor diegene die er nog vragen bij hebben of iets niet snappen... gewoon even gillen.

Vrijdagavond

Vrijdagavond... dan gaan we frietjes eten en naar de winkel...

In het frituur speelt onze superman altijd in het speelhoekje. Hij ziet iemand van het frituur met een plateau frietjes komen en onze superman holt dolgelukkig naar onze tafel. De frietjes waren echter voor de tafel naast ons. Na een crisis van slechts 10 minuten (misschien iets minder) gaat hij spelen (de dame naast ons bood hem trouwens nog frietjes aan maar die wou hij natuurlijk niet). Hij komt uiteindelijk terug bij ons zitten en smeekt om frietjes, ik zie net op dat moment dat ze de laatste hand aan onze plateau leggen dus ik zeg hem dat als hij tot 40 telt de frietjes dan gaan komen... 25-26-27-28... en de frietjes zijn er al...

Ik vermoed dat ik het vervolg niet moet uitleggen zeker... Hij krijgt een crisis die we niet kunnen tegen houden. Na 15 minuten (als het niet langer was) kreeg ik het briljante plan om zijn frieten van de plateau te halen en te zeggen dat zijn frietjes weg zijn (onder tafel dus) en dat ze pas terug komen als hij tot 40 heeft geteld. Hij telt tot 40, de frietjes komen op tafel en hij heeft gegeten zoals ik hem nog nooit zag eten!

Daarna naar de winkel (ging vlot) we komen thuis en hij mag zoals steeds de auto mee uitladen. Hij rent over en weer tot hij op een gegeven moment rent met in zijn ene hand een zakje macaroni en in zijn andere een zakje spirrelli. Plots scheurt het zakje van de macaroni (kon hij écht niets aan doen, de verpakking scheurde gewoon in twee) met als gevolg dat alle macaroni op het voetpad en de straat beland. Crisis alom, gehuil en gebrul. Ik denk dat ik in alle talen heb proberen uit te leggen dat hij flink, stoer en super snel is (werkt het vaakst om dit te zeggen) en dat hij er écht niets aan kon doen. Na een tijdje kalmeert hij en rent hij terug naar de auto, oef.