Geitenwollensokken

Ik weet nog bij Lucas en Thibeau dat ik alles mooi deed zoals het 'hoorde' volgens ouderen, dokters, andere mama's, ... Ze sliepen mooi in hun eigen bedje, kregen flesjes met een hoeveelheid zoals opgedragen, lagen mooi in de buggy, we lieten ze soms zelfs eventjes wenen want dat was goed (gruwel).

Nu een kleine vier jaar na Thibeau kwam Victor en nu doen we het helemaal anders. Ik heb gelezen en gekeken bij vriendinnen, opgezocht en me verdiept. De opvoeding op zich blijft gelijk maar de start is helemaal anders dan bij de andere twee.

We gingen voor borstvoeding. Ik las boeken, sloot me aan bij een groep op facebook, vond me een goede lactatiekundige en hoorde vriendinnen uit. De eerste zes weken waren hel, tot drie maanden niet fijn en nu is het zalig genieten! In het begin passeerde alles wat mis kon gaan. Productie kwam niet op gang, dan stuwing, overproductie, vaatkramp, borstontsteking en gruwelijk pijnlijke kloven maar ik zette door en nu  bijna vier maanden later is het elke voeding weer knuffelen en genieten.
Ik ben ook zalig uitgeslapen... want tijdens het voeden kan ik gewoon verder slapen. ZALIG!
We gaan voor zes maanden exclusief en hopelijk tot het jaar borstvoeding als hoofdvoeding en dan... dan zien we wel weer verder maar aan stoppen daar denken we nog lang niet aan, we geven hem gewoon het beste dat hij kan krijgen!

Samen slapen... Een co-sleeper? Ik stond er twijfelachtig tegenover. Wat kan nu maken dat dat zo'n groot verschil is met een gesloten bedje dat een meter van mijn bed af staat? Wel het verschil is gigantisch. Ik moet niet uit bed om hem te pakken, gewoon even aan die pyjama trekken en hop hij ligt bij mij en kan eten. Pampers??? Smijt maar gewoon in bed ideaal! Huilt hij? Trek aan die pyjama en hij kan lekker dicht bij mama slapen. Geen gehuil meer. Ik hoef op deze manier 's nachts nooit uit bed en ben dus ook nooit écht wakker waardoor ik beter en vooral meer slaap.
Ooooh ja en ken je die vraag 'En je seksleven dan?', wel tijd dat jullie je ogen open doen en een stukje verder kijken.

Laten wenen? NOOIT meer! Ik denk er nog niet aan! Mijn arme ventje! Als hij huilt heeft hij iets nodig of scheelt er iets, ALTIJD, dus neen ik laat hem niet huilen en het is zeker NIET goed voor de longen!

Dragen... ik begon bij Lucas met een babybjörn... sorry lieve jongen dat ik niets van ergonomisch dragen afwist en je heupjes hiermee in gevaar bracht en je natuurlijke houding niet respecteerde. Hij werd me aangeraden door anderen en ik wist niet beter.
Bij Thibeau werd het een rekbare doek... Een hel en kreeg er een bloedhekel aan (en een zere rug er bovenop).
Nu bij Victor... Kende ik ondertussen dragende vriendinnen met doeken... Ik ging elke keer weer smelten als ik de foto's zag. Ik voegde me weer bij een groep op facebook en leerde veel over ergonomisch dragen. Ik mocht een doek lenen van een lieve vriendin en begon hiermee. Al heel snel volgde mijn eerste, tweede en derde eigen doek. Elke dag minstens twee keer in de doek dicht bij mama, bij huilmomentjes gaat hij dicht bij mama, op uitstappen dicht bij mama, op drukke plaatsen zeker, ... Kortom... dragen zit er ingebakken ondertussen en dat op zo'n korte tijd. Wel te verstaan ergonomisch dragen!

Ik zou graag ook herbruikbare luiers gebruiken maar manlief is tegen... Jammer...

De geitenwollensokken opvoeding is geweldig! Ik voel me beter, papa voelt zich er veel beter bij, de kindjes kennen niets anders dus krijgen het goede voorbeeld en Victor... die weent hierdoor veel minder dan de andere twee toen ze zo klein waren (zeker Thibeau die een huilbaby was).

Ik ga er nog lang mee door!