Lift

We weten al een hele tijd dat onze superman een fascinatie heeft voor liften en geen kleintje ook maar vandaag kregen we toch weer wat te zien.

Vandaag moest onze superman op controle bij de geneticus. Even kort vermelden dat hij voorlopig niet meer gezien moet worden en het bij hem genetisch is bepaald en niet verder komt van een ander syndroom of dergelijke.

Maar daar wou ik het nu dus niet over hebben. Toen we in het UZA aankwamen en moesten gaan inschrijven zag hij een lift. Al direct gegil dat hij de lift wou en een even droevig snoetje toen ik zei dat we de andere kant op moesten. 'Gelukkig' mochten we een andere lift nemen. Tussen haakjes ja! Op het moment dat hij op het knopje van de lift wil drukken willen er ook andere mensen drukken. Al gillend werpt hij zich op het knopje en hij drukt, hij is eerst, oef. Drie liften naast elkaar en de middelste gaat open. Hij begint op en neer te springen en te krijsen dat de linkse lift open moest gaan. Ik geef mijn bomma die er bij is de buggy en zet onze superman bij in de ondertussen volle lift. Op het moment dat de deuren toe gaan springt hij naar buiten. Ik werp me nog net op tijd tussen de deuren en grabbel onze superman vast. Even ben ik opgelucht dat mijn reflexen nog goed werken en trek hem mee de lift in. Hij smijt zich op de grond en begint te gillen dat hij die andere lift wou.

Ik snap hem. Hij had in zijn hoofdje het beeld van de linkse lift die open ging en plots gaat die andere open. Het moet behoorlijk verwarrend zijn geweest voor hem dus ik pak hem op en laat hem uithuilen in mijn armen. Ik probeer hem zo goed als ik kan te troosten en tegen dat we aan de dienst genetica zijn is hij enkel nog aan het na snikken.

Hij ondergaat de onderzoeken als een voorbeeldige jongen en krijg felicitaties van de geneticus over mijn welopgevoede zoon hoewel hij direct door heeft dat onze superman zich enkel maar zo voordoet op locatie mits ik behoorlijk snel in de lach schoot. Uiteraard is hij flink opgevoed maar zo flink als hij daar was... nee dat is hij niet echt.

Na de onderzoeken de lift terug naar beneden... De mensen voor ons hadden al gedrukt. Hij huilt dus ik stel hem gerust dat we zullen wachten en hij daarna mag drukken. De lift komt en de andere mensen zien het niet dus stapt er niemand in. Onze superman gilt weer en stopt van zodra de deuren terug toe zijn. Hij drukt pijlsnel op het knopje en diezelfde lift gaat weer open. Onze superman stapt rustig in en ontspant.

Liften... het blijft voor ons een waar obstakel en toch kunnen we geen enkele passeren zonder dat onze superman op het knopje heeft geduwd en er in is gestapt.