De kapper

Al twee dagen was ik mijn kleine superman aan het voorbereiden op ons kappersbezoek. Hij wou écht niet gaan. Uiteindelijk besloot hij zaterdagochtend dat hij toch wou gaan, niets te vroeg dus mits we die namiddag naar de kapper gingen. Met het Anna boekje in de hand vertrokken we. Hij ging net als Anna zijn haartje flink laten knippen en niet zoals dat andere jongetje in het boekje heel hard huilen. Ik ben benieuwd ;)

Eens aangekomen bij de kapper moesten we nog even wachten maar na een kwartiertje was het dan zo ver. Trots ging Lucas op die hele hoge stoel zitten die naar boven en beneden kan, wel een beetje eng hoor! Muisstil zit hij, geen mm bewoog hij toen de kapper zijn haartjes begon te knippen. Eerst bovenaan, dan opzij, dan achteraan. Mijn kleine superman vond het allemaal maar spannend en zat helemaal geblokkeerd in die spiegel te staren maar gaf geen krimp. Tot de kapper de tondeuse bovenhaalde. Nog voor ik kon reageren gilde mijn kleine superman de hele kapperszaak bij elkaar: 'Auw pijn, auw pijn, auw pijn!' Gilt hij de hele tijd. We weten allemaal dat een tondeuse geen pijn doet maar bij hem wel. Daarom niet fysiek maar psychisch doet het hem zoveel pijn dat het ook écht pijn doet. Hij is panisch van het geluid en trillende gevoel maar jah... eens een cm gedaan moet al de rest ook gebeuren natuurlijk. Met alles wat in mijn vermogen ligt probeer ik hem te kalmeren. We tellen tot 20 en de kapper stopt heel even en dan opnieuw terug tot 20 tellen en opnieuw en opnieuw. Elke keer zegt de kapper dat die bijna klaar is maar ja... wat is bijna, heel onduidelijk dus. Ik was op dat moment zo bezig met mijn kleine superman te kalmeren, terwijl er ondertussen nog een kleine broertje aan mijn been hing omdat papa ook in een kappersstoel zat om zijn haren te laten knippen dat ik er dus niet bij nadacht om aan de kapper te vragen wat 'bijna' is. Volgende keer gaat in ieder geval de timetimer mee (hoe dom van mij om die te vergeten) en krijgt de kapper een tijdlimiet.

Uiteindelijk is het klaar, nog een beetje gel er in en hij mag uit de stoel. 1 ding besluit mijn kleine superman onmiddellijk... Hij gaat nooit meer naar de kapper. Dat beloofd dus voor de volgende keer want zo iets vergeet hij nooit!

Dan is het kleine broer zijn beurt. Met een grijns zet ik hem op mijn schoot want hij is nog wat te klein om alleen op de stoel te zitten. Ik krijg een mooie jas aan en ook kleine broer moet er nog één aandoen. Hij ziet de kapper met zijn jas komen en hupla zijn keel gaat open. De kapper wist ineens waarom ik met een grijns hem op mijn schoot had gezet. De hele kappersbeurt gilt kleine broer de kapperszaak bij elkaar. Wat ik ook probeer hij is niet te kalmeren. Ondertussen is mijn kleine superman de stoel naast de onze stuk aan het maken maar ik kan niet weg en papa zit ook nog altijd in zijn stoel.

Ook kleine broer besluit in zijn half uur nasnikken dat hij nooit meer naar de kapper wil.

Het eindresultaat mag er zijn, drie kort geknipte kopjes maar pfieuw ben ik even blij dat we er voor een tijdje vanaf zijn want ik laat hun haartjes nu terug lekker lang groeien en ik ga me niet meer aantrekken wat anderen er van zeggen. Liever lang haar dan mijn kindjes zo kwellen.