Weet je nog dat we in onze eerste blog over thuisonderwijs schreven over onze angsten omtrent thuisonderwijs? Wel daar had ik nu graag op terug gekomen.
Over de reacties van anderen kan ik kort zijn... ze vallen best goed mee. Wel krijgen we steeds dezelfde vragen als
- Wat met het sociale?
- Ben jij daar wel slim genoeg voor?
- Kan jij dat wel aan?
- Mag dat wel?
- Oh dat bestaat echt?
- Geef je dat dan zelf of komt er een juf aan huis?
- Waar vind je die juffen die dat doen?
- ...
Of mensen die gewoonweg heel hard beginnen te lachen, zo niet uitlachen... Gelukkig is dit de minderheid en zijn de meeste oprecht geïnteresseerd.
Het sociale... Daar had ik graag toch wat dieper op in gegaan. Ik weet nog dat ik toen zei dat we dat wel zouden opvangen met afspraakjes met andere thuisonderwijzers en hobby's maar ondertussen ben ik er wel achter dat zelfs dat eigenlijk compleet overbodig is. Sociale situaties en contact met leeftijdsgenootjes heb je nu is echt OVERAL.
Naar de speeltuin, in het shoppingcenter op een speeltuigje, een zeedag met de thuisbegeleidingsdienst, een logeerpartijtje met neefje en nichtje, in de colruyt met de dame aan de kassa, ...
Kortom overal en altijd wordt er tegen je kinderen gepraat en zijn er andere kinderen om mee te spelen. Extra inspanningen zijn dus eigenlijk niet nodig.
Toch schreven we Lucas in, in de akabe maar dus niet meer voor zijn sociale contacten maar omdat hij dat wil en om zijn energie kwijt te raken. Ook zijn we aan het kijken voor hippotherapie in kleine groepjes.
Thibeau die wil ook graag een hobby... Hij weet helemaal niet wat maar ons lijkt pingpong wel iets voor hem maar hij is nog jong natuurlijk.
Wat ons ook heel erg opvalt is... zijn geluidjes (piepen, knorren, zuchten, ...) zijn bijna helemaal verdwenen! Hij PRAAT tegen vreemden. Hij verteld zelf verhalen tegen anderen en vooral... hij kent geen schaamte meer. Hij vertelt je hele privé tegen iedereen die het horen en niet horen wil. Je zou hem moeten bezig zien! Het is indrukwekkend wat voor sprongen hij in deze zeer korte tijd heeft gemaakt!
Ook zien we nu wat sociale situaties werkelijk van hem vragen. Een zeedag vroeg zoveel van hem dat hij een paar dagen moest recupereren. Een uitstapje van twee uurtjes naar de speeltuin vraagt minstens ook 1 dag recuperatie. Het leren in kleine stapjes is dus heel erg belangrijk voor hem. 5 dagen voltijds onderwijs + de bus had voor hem dus echt niet gelukt. Hij zou zich teveel moeten inhouden en het zou teveel van hem vragen.
Ook thuis gaat het gewoon veel beter. Ruzie met zijn broer? Hooguit 1 keer per dag! ZALIG!
Hoe Thibeau het doet? Goed! Ook hij is rustiger, sociaal gezien is er bij hem niet zoveel veranderd maar het is nu niet dat hij sociaal zo slecht was ook niet. Wel heel opvallend is... Hij is véél minder agressief! Hij slaat zijn broer zelden nog!
Uiteraard hebben we al eens een mindere dag maar deze zijn euhm... sporadisch! Het is goed zoals het is nu en daar genieten we met zijn alle met volle teugen van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten