De speelhoek

Sinds de feestdagen vorig jaar was ik al aan het denken over het feit dat ik de speelhoek onder handen wilde nemen. Er was zoveel speelgoed dat het niet meer in en op de kasten kon en daardoor dus ook de vloer bezaaid was met bakken speelgoed. Dit had als gevolg dat er heel veel speelgoed niet werd gebruikt. Of mama kon er niet aan om het hen te geven of het zat zo ver weg dat we niet eens meer wisten dat het er was. Ik had dus al meermaals getekend, gekrabbeld, op sites gekeken en opnieuw begonnen en kwam tot de conclusie dat dé bekendste kasten hier voor een oplossing zouden moeten zorgen. Echter... ikea mag dan wel meevallen van prijs, wat wij nodig hadden was toch niet zo goedkoop. Dus eerste optie... er moest speelgoed buiten. Twee grote bakken (een halve koffer, en dat is een grote bij ons) vol geduwd met speelgoed gingen er naar de kringloopwinkel en ook nu staat er weer een doos klaar. Echter was dat echt niet voldoende het bel een niet te overziene berg. Dus startte deze mama een spaarplan op (ja als het in mijn hoofd zit dan zit het niet in mijn tenen). Enige tijd later dus alles nog eens besproken met mijn man en nu december weer dichter komt toch maar besloten er voor te gaan... Op drie maanden tijd drie jarige kinderen, Sint en kerst en de maand daarna nog Pasen... No way dat hier nu zo nog speelgoed bij ging komen!

Zodoende dus uitgetekend hoeveel kasten we nodig hadden en besloten al een eerste deel te gaan halen. We hebben namelijk kinderen die niet kunnen slapen en blijven stuiteren tot alles wat we kochten in elkaar staat dus moest het in stukjes gebeuren.

De eerste grote kast werd gezet en ik kreeg het al heel erg benauwd... Ik keek op mijn plannetje en dan weer naar de speelhoek... Half in paniek 'Schaaaaaat we gaan kasten te weinig hebben.' Een zucht van ons beide en hertekenen. Deel 1 in elkaar zetten ging ook niet zo vanzelfsprekend. De kinderen stuiterden in het rond en er was geen houden aan. Maar eens de kast stond waren ze dolgelukkig! Plots konden ze overal zelf aan, ze konden zelfs helemaal zelf met de spelletjes spelen waar ze voorheen niet aankonden en die mama niet wilden geven omdat ze daar eerst duizend andere dingen voor uit de kast moest halen wat dan weer voor frustratie zorgde. Nu dus dolle pret. Nu ja dolle pret op 1 ding na (en hij had gelijk hoor). Lucas: 'Mamaaaaaah?! Jij gaat toch wel kaartjes op de bakken plakken zodat ik weet wat er in zit hé?!' Dus deze mama werkte die avond tot midden in de nacht aan pictogrammen voor op de bakken.

De week erna deel twee gaan halen. Nog twee kasten in elkaar gezet en het kwam prima uit. Dus volgde ook gisteren deel drie. Alles staat en zowel de kindjes als papa en mama zijn meer dan tevreden. Alles past perfect in de kasten, ze kunnen overal aan en de dingen met kleine stukjes staan hoog genoeg dat Victor er nog niet direct zelf aan kan.

 Ik herinner me nog vorig jaar dat ik cadeautips vroeg voor mijn jongens en bij elke tip moest zeggen 'Hebben ze al.' wel als ik nu naar onze kasten kijk... jah wat hebben ze inderdaad niet? Dus deze mama stelde wel de regel dat er géén speelgoed bij komt dat niet in de kasten kan. Dus ofwel moet er speelgoed buiten als ze nieuw willen of er komt geen nieuw binnen. (Ik denk nog even niet aan die bak kiekeboe blokken, little people en tal van andere dingen die als op zolder staan voor Victor en niet meer in de kast passen.) Toen ik gisteren ook vroeg aan de kinderen wat ze graag willen voor de feestdagen konden ze ook niets bedenken. Geweldig dat wordt makkelijk! Ja onze kinderen zijn verwend maar vooral... door anderen. Ons budget ligt behoorlijk laag voor de feestdagen (wat wil je zoveel bij elkaar) en ook door het jaar krijgen ze eigenlijk best weinig. Wat wel het probleem is nu... het leeftijdverschil tussen Victor en de twee andere. Daardoor blijven we met veel soorten speelgoed zitten. Wat voor de grote weg zou mogen, blijft nog voor de kleinste. Nu  ja ooit gaat dat wel weg... nadat we klaar zijn met kindjes krijgen.

Oooh ja nog even nuanceren dat in de kasten alles met deurtjes in rommel is van mama en papa en ook het huisonderwijs gerief er nu in zit, wat eerst op de kast in de keuken stond.

Hierbij een kleine impressie van onze vernieuwde speelhoek.

 Kast 1

 Weekschema's, geluidstoplicht en hun tekentafeltje (lees: hier gooien ze de rommel en ze tekenen op onze salontafel)

 Kast 2

 Kast 3 / leeshoekje

Time timer, jaarkalender en onze afspraken kaartjes die eerder op onze oude kast hingen nu maar op een magneetbord bevestigd.

Spreken voor anderen

Ik had een nachtje nodig om het te verwerken... Hoewel ik kan het nog steeds moeilijk geloven.

Gisteren hadden we een ijverige dag. De jongens waren enthousiast en kwamen met het ene na het andere aansleuren. Wat WO en ja waar anders rond werken in deze periode dan de herfst?! Dus wat brainstormen waar we aan denken bij herfst, vertellen bij plaatjes, vertellen over hoe dagen en nachten veranderen, ...

Daarna taal. We zitten al eventjes vast bij het leren lezen. De jongens kunnen perfect de woordjes lezen die hen zijn 'geleerd' maar die lettertjes van die woordjes mixen en andere woordjes van maken leek onmogelijk. Ik besloot dus nu ik de handleiding eindelijk in huis heb terug bij nul te starten.

I en K
IK
IS

Het gaat vlot, deze kennen ze door en door. En op een bepaald moment kwam ik aan prenten. Ik bedacht zelf maar even de prenten van elkaar te knippen en ze door elkaar te halen. De kinderen gingen ze dan in volgorde leggen aan de hand van het verhaaltje dat ik vertelde.

Ik vertelde over An en Tom en hun mama en papa die naar tante José gaan (blijf maar is namen bedenken hé). Het verhaaltje lag in volgorde en toen vroeg ik aan Lucas of hij verhaaltje wilde vertellen. Zoals steeds kroop hij in elkaar en schudde van nee. Oké geen probleem. Thibeau misschien? Jaaaaa voor bomma! Oké dan maar de Ipad op en facetimen maar... Blijkt bomma haar Ipad niet in de buurt te hebben dus proberen we tante Pie. Die is gelukkig hard aan het werk en dus aanwezig achter haar Ipad. Thibeau blokkeert hij wil niet meer. Geen probleem dan niet tot plots Lucas (die Thibeau stond aan te moedigen) zegt 'Ik ga het dan wel doen hé.' Een geluk dat ik buiten beeld stond want mijn tante had volgens mij anders hard gelachen met mijn blik van verbazing.

En ja hoor daar ging Lucas. Hij vertelde luid en duidelijk het verhaaltje en veranderde zelfs volledig uit zichzelf tante José in tante Pie! Wauw! Wat een zelfvertrouwen!

Dit hadden we nooit durven dromen! Zoveel zelfvertrouwen dat hij gewoon durfde praten (ook al was het via de Ipad) voor iemand anders. Normaal durft hij zo'n dingen nog niet eens voor zijn eigen mama of papa. Normaal piept en roept hij maar wat als facetime op staat en nu... Een klaar en duidelijk verhaaltje!

Je merkt het... ik ben trots! Apetrots!

De eerste maand is nog niet om en wauw wat een stappen hebben ze al gezet en dan vooral op sociaal-emotioneel vlak!

Hoe zat dat ook weer met onze angsten?

Weet je nog dat we in onze eerste blog over thuisonderwijs schreven over onze angsten omtrent thuisonderwijs? Wel daar had ik nu graag op terug gekomen.

Over de reacties van anderen kan ik kort zijn... ze vallen best goed mee. Wel krijgen we steeds dezelfde vragen als
- Wat met het sociale?
- Ben jij daar wel slim genoeg voor?
- Kan jij dat wel aan?
- Mag dat wel?
- Oh dat bestaat echt?
- Geef je dat dan zelf of komt er een juf aan huis?
- Waar vind je die juffen die dat doen?
- ...
Of mensen die gewoonweg heel hard beginnen te lachen, zo niet uitlachen... Gelukkig is dit de minderheid en zijn de meeste oprecht geïnteresseerd.

Het sociale... Daar had ik graag toch wat dieper op in gegaan. Ik weet nog dat ik toen zei dat we dat wel zouden opvangen met afspraakjes met andere thuisonderwijzers en hobby's maar ondertussen ben ik er wel achter dat zelfs dat eigenlijk compleet overbodig is. Sociale situaties en contact met leeftijdsgenootjes heb je nu is echt OVERAL.
Naar de speeltuin, in het shoppingcenter op een speeltuigje, een zeedag met de thuisbegeleidingsdienst, een logeerpartijtje met neefje en nichtje, in de colruyt met de dame aan de kassa, ...
Kortom overal en altijd wordt er tegen je kinderen gepraat en zijn er andere kinderen om mee te spelen. Extra inspanningen zijn dus eigenlijk niet nodig.
Toch schreven we Lucas in, in de akabe maar dus niet meer voor zijn sociale contacten maar omdat hij dat wil en om zijn energie kwijt te raken. Ook zijn we aan het kijken voor hippotherapie in kleine groepjes.
Thibeau die wil ook graag een hobby... Hij weet helemaal niet wat maar ons lijkt pingpong wel iets voor hem maar hij is nog jong natuurlijk.

Wat ons ook heel erg opvalt is... zijn geluidjes (piepen, knorren, zuchten, ...) zijn bijna helemaal verdwenen! Hij PRAAT tegen vreemden. Hij verteld zelf verhalen tegen anderen en vooral... hij kent geen schaamte meer. Hij vertelt je hele privé tegen iedereen die het horen en niet horen wil. Je zou hem moeten bezig zien! Het is indrukwekkend wat voor sprongen hij in deze zeer korte tijd heeft gemaakt!

Ook zien we nu wat sociale situaties werkelijk van hem vragen. Een zeedag vroeg zoveel van hem dat hij een paar dagen moest recupereren. Een uitstapje van twee uurtjes naar de speeltuin vraagt minstens ook 1 dag recuperatie. Het leren in kleine stapjes is dus heel erg belangrijk voor hem. 5 dagen voltijds onderwijs + de bus had voor hem dus echt niet gelukt. Hij zou zich teveel moeten inhouden en het zou teveel van hem vragen.

Ook thuis gaat het gewoon veel beter. Ruzie met zijn broer? Hooguit 1 keer per dag! ZALIG!

Hoe Thibeau het doet? Goed! Ook hij is rustiger, sociaal gezien is er bij hem niet zoveel veranderd maar het is nu niet dat hij sociaal zo slecht was ook niet. Wel heel opvallend is... Hij is véél minder agressief! Hij slaat zijn broer zelden nog!

Uiteraard hebben we al eens een mindere dag maar deze zijn euhm... sporadisch! Het is goed zoals het is nu en daar genieten we met zijn alle met volle teugen van.

Huiswerk voor mama

Ik ben als de dood voor inspectie. Het idee dat het niet goed zou zijn dat... njah niet te typen maar stel je hier maar iets grappigs en engs tegelijk bij voor.
Dus... om dit te vermijden heb ik mezelf elke dag huiswerk gegeven.

Ik blog er nu over omdat dat (buiten 'Wat met het sociale?' en 'Kun je dat wel aan?') steeds 1 van de eerste vragen is die ik krijg. 'Hoe bewijs je dat dan aan de inspectie?'

Hoe ik het doe...
1) De werkboekjes die de kinderen op school hebben die hebben we hier ook en die houden we natuurlijk bij.
2) Alle knutselwerkjes staan zoals in een museum geschikt in de jongens hun kamer (omdat ze dat zelf willen).
3) De losse blaadjes die ze maken, tekeningen, A4 schilderwerkjes, ... gaan in een kaft. Elk kind heeft zijn eigen kaft in kleur van hun keuze. Thibeau roze en Lucas paars. mooi gerangschikt met schudbladen en op elk blad dat er in gaat komt hun naam met datum.

4) Het échte werk. Elke dag schrijf ik op in een atoma schrift wat ze hebben gedaan. Ook elk kind weer apart in een schrift in kleur van hun keuze. Thibeau zwart en Lucas rood.
Datum vooraan en dan het 'vak' met daarrond een kadertje. Elk vak krijgt dan ook een kleur toegekend (dank u voor de tip van mijn geweldige vriendin!). Achter elk vak welke boek + pagina's die we deden als er werd gewerkt in een werkboek en anders netjes geschreven wat we deden, ook bij uitstappen. Voor de leuk aangevuld met foto's en ook om uiteraard de inspectie een zicht te geven wat ik nu exact bedoel want dat is niet altijd even duidelijk uit wat ik schrijf vrees ik.
Hierbij een kleine impressie... Ik deed de tekst wel weg om toch wel de privacy van onze kindjes te waarborgen. Hoe positief ik dan ook mag schrijven over hen soms staat daar ook wel iets 'minder' tussen. Ik schrijf het immers graag realistisch op.

Ja alles is hier handgeschreven zelfs in deze tijden van multimedia. Waarom? Ik vind het leuk!

Hopelijk is het nu iets duidelijker voor diegene die zich afvroegen hoe ik dat doe. Nog even voor de volledigheid... Dit is MIJN manier, elke thuisonderwijzer doet dit uiteraard anders.

En dit is post 111 op mijn blog! (sorry vind het een leuk cijfer en wilde dat gewoon even vermelden)

Onze eerste dag huisonderwijs

Hét voordeel aan thuisonderwijs... Slapen tot 8 uur! Ja niet dus! Dat was echt wel buiten mijn kinderen gerekend die altijd tot 8 uur slapen. Om half 7 lag ik al met drie kinderen in mijn bed! Nu ja je kan natuurlijk slechter wakker worden. Nog een uurtje heerlijk genoten van die drie lieve lichaampjes tegen mij en dan toch maar opgestaan. Eens ze beginnen te wriemelen en wroeten is het om zeep. Als ik dan niet bond en blauw wil opstaan kan ik maar beter recht komen.

De deur van de living ging nog niet open of Lucas stond al voor zijn weekschema en dagklok op en neer te springen als een kangeroo met duracel batterijen. 'Leren! Leren! Leren! Werken! Werken! Werken! Boekjes! Boekjes! Boekjes!' En een luttele seconde later gilde Thibeau daar doorheen 'Jeej! Jeej! Jeej! Jeej! Jeej!' Laat ons zeggen dat ik vanaf dat moment klaarwakker was.

Niet anders dan anders verzorgde ik hun ontbijt, kleedde ik mezelf aan, kleedde ik Victor aan en voedde hem. 3 kwartier voor hun dagklok het aan gaf stonden ze helemaal vrijwillig zichzelf al om te kleden! Ja ook Thibeau die dat euhm toch niet kan naar zijn eigen zeggen?! Lucas die plooide zelfs zijn eigen pyjama op en legde die waar die hoort te liggen en smeet zijn ondergoed zelf in de was! Euhm... Waar zijn mijn kinderen naartoe en wie bracht deze binnen? Een seconde later zaten ze aan tafel 'Mama nu beginnen?!'

Uiteraard ken ik onze kinderen en had ik me gisterenavond toch wel wat voorbereid. Dus dan maar eerst die boekjes. Eerst wat schrijven... Dus lijntjes trekken tussen twee lijntjes, puntjes verbinden, lijntjes overtrekken, ... Voor Lucas gaat dit zeer vlot, Thibeau die was het al snel beu. Nu ja die hoort normaal helemaal nog niets te doen want die zit in theorie in de tweede kleuterklas maar hij wil mee eerste leerjaar niveau en hij kan dat op zich ook wel dus waarom niet, maar we dwingen hem tot niets dus elke keer als hij afhaakt gaat hij op zijn eigen vraag tekenen. Hij wil wel aan tafel blijven zitten.

Lezen... Lucas leest direct zeer correct de woordjes 'ik' en 'is' en haalt deze uit elke tekst die je hem maar voor legt, hij leest ze dus écht. Thibeau... doet wat mee maar snapt het niet helemaal.

Taal... Rijmen gaat vlot alsook alle oefeningen met de woordjes 'ik' gaan vanzelf. Lucas jaagt er op een belachelijke tijd 5 pagina's door in zijn werkboek (aan dit tempo ben ik tegen februari wel klaar met eerste leerjaar leerstof, grapje hé). Hij snapt het ook écht allemaal, het is dus niet dat hij zomaar wat doet ofzo, nee hij weet exact waar hij mee bezig is, concentreert zich en werkt systematisch verder. Thibeau haakt af na 1.5 blad en tekent wat verder.

Wiskunde... ik weet al langer (dankzij RC en onderzoeken) dat meer, minder en evenveel geen makkelijke begrippen zijn voor de jongens en was op zoek naar een simpel maar leuk en duidelijk idee om hen het te leren. Voordeel van thuisonderwijs... de man denkt mee! Joeri zei gisteren dan ook heel simpel dat ik ze kon laten dobbelen met twee dobbelstenen. Je moest hun oogjes zien toen ik die boven haalde. Euforie ten top! In een mum van tijd hadden ze het helemaal door! Lucas wil dit uiteraard nog oefenen op 'blaadjes' dus deed hij twee kleine blaadjes (2x 5 vergelijkingen tussen aantallen). Thibeau wilde er maar eentje, ook goed, al wil hij er geen...

Wat tekende Thibeau nu zoal? Thibeau schreef cijfers tijdens het tekenen, dat vind hij super! Hij geeft ze dan ook oogjes en voetjes! Lucas tekende na het rekenen ook wat, hij tekende een échte ijsjesmachine die reuze ijsjes met wel 50 bollen maakt!

In totaal waren we een goede twee uur bezig met twee keer een pauze van 10 à 15 minuutjes. Waarin ik met Victor speelde of hem voedde. Tijdens het dobbelen deed hij trouwens gewoon vrolijk mee!

Afgelopen zaterdag kregen Lucas en Thibeau sponsjes van ons. Jaja, sponsjes. Onze kinderen zijn dolgelukkig met elk 0.89 euro aan budget sponsjes uit de blokker. Ze wilden ze in stukken knippen echter bleek dat dit weekend al niet zo vlot te gaan dus zei ik hen dat ze er mee konden schilderen. Jah... als je iets zegt kan je dat maar beter doen. Mits ze tegenwoordig alles willen weten over treinen was dat dan ook ineens ons WO thema voor vandaag...

Eerste samen kijken in 'Mijn eerste boek over treinen.' om vervolgens samen vrolijk te zingen en dansen op liedjes over treinen. Dolle pret ten huize Helsen, ik hoop voor onze buurvrouw dat ze nog aan rust komt nu ze hoogzwanger of pas bevallen (geen idee eigenlijk welk van de 2 op dit moment) is. Daarna een trein uitknippen en op karton kleven en dan schilderen maar met die sponsjes! Een trein vol 'stempelen' met verf die nu ligt te drogen, later krijgt hij nog wielen.

Een totaal aan drie uur 'intensief werken' met de kindjes en wat kijk ik al helemaal anders naar hen! Wat verbazen ze mij met al hun kennis die ze hebben en dat ik het niet eens allemaal zag! Je leert hen op een totaal andere manier kennen. Wat ben ik trots op onze leergierige Lucas en onze kleine eigenwijze Thibeau!

Meer dan deze drie uur hoeft dat ook niet te zijn... Je bent 1-op-1 bezig en we hebben geen weekends en vakanties dus we kunnen meer splitsen, zalig!

Onze eerste leerdag zit er al (eventjes) op en hij was fantastisch! Hopelijk waren alle andere kinderen ook zo enthousiast over hun eerste school/leerdag?