Babybel of babyhel?

Deze ochtend haat ik mezelf... Ik smeer zoals gewoonlijk een dubbele boterham met duo choco en snij deze in vier stukken en leg deze op een bord, een beker melk met een lepeltje cacao er bij en onze kleine superman zijn ontbijt is klaar. Echter kocht ik gisteren babybel kaasjes want onze kleine superman eet die zo graag. Ik dacht hem dus te verassen en legde zo'n kaasje bij zijn  boterhammetjes op zijn bordje.

De bordjes en melkjes voor de kids staan klaar dus ik kan ze uit bed gaan halen...

Heel goed gezind staat onze kleine superman op want hij mag zo dadelijk naar het RC tot hij zijn bordje zag... Huilen, brullen, krijsen, stampen, ... Uiteraard wist ik direct wat het probleem was en net omdat ik het direct wist ben ik zo kwaad op mezelf... Ik had het kunnen voorspellen dat dit ging gebeuren en toch dacht ik er niet bij  na en deed ik zo iets 'dom'! Ik haalde direct het kaasje weg en nam onze kleine superman in mijn armen. Na een hele poos uithuilen in mijn armen was het voor hem oké. Hij ging mee kijken of het kaasje wel op de grote tafel lag om dan aan de kleine tafel zijn boterhammen op te eten.

Ik had hem moeten voorbereiden, het moeten vragen, aankondigen, ... Stom van mij!

Kleine veranderingen voor ons, grote problemen voor onze kleine superman. Zal ik er ooit volldig 100% aan kunnen denken?

Nadat ik deze blog online zette ging ik vragen of hij zijn kaasje wou en dolgelukkig gilde hij JAAAAA!