Het boek

Bij deze onthul ik reeds de cover van het boek dat ik schreef... het boek zelf volgt later mits daar nog enkele kleine aanpassing aan moeten gebeuren maar bij deze dus alvast een voorsmaakje...

Weggebliebt

Een fantastisch nieuw woord van onze superman 'Weggebliebt'
De eerste keer dat hij het zei moest ik het toch nog eens een paar keer opnieuw vragen maar nu snap ik het.
Laatst kwamen we een hond tegen en hij springt panisch op en neer dus ik duw hem snel terug in de auto en vertel hem zoals steeds dat hij zijn oogjes moet toedoen en de hond dan weg is. Als de hond voorbij is zeg ik hem dat het oké is waarop hij reageert 'Ik heb de hond weggebliebt.'

Daarnet wou hij niet luisteren dus begint hij te blaffen als een hond. Ik duw op hem en vraag of onze superman nog terug komt waarop hij 'Neehee weggebliebt.' Dus ik dacht het mee te spelen en duw met 1 vinger op onze superman en zeg 'Hond weggebliebt komt nu onze superman terug?' waarop hij begint te janken als een kat. Ik doe het nog eens waarop nog een resem dieren volgden die ik moest wegblieben. Een kat, hond, schaap, paard, terug een hond, terug een kat, schaap, koe, ... Bon een heuse dierentuin werd het. Tussen elke wegbliebsessie ging hij met zijn gezicht op de zetel liggen om dan springend tot leven te komen als een ander dier.

En dan te weten dat fantasiespel voor hem iets moeilijk is. Ik ben er van overtuigd dat het woordje zelf niet zelf verzonnen is maar opgepikt van een ander kindje op het RC of school maar het spelletje dat hij daarnet speelde leek me toch echt wel zelfverzonnen. Ik ben dus apetrots op onze weggebliebte zoon.

De kringloopwinkel

Eens niet over onze kleine superman ;) 

Ik ontdekte ... nu jah niet echt correct ik kende het al wel natuurlijk, maar ging er nu pas echt binnen dus... ik ontdekte vandaag de kringloopwinkel.
We gingen er naartoe omdat we op zoek zijn naar een simpel goedkope kast die niet echt nieuw hoeft te zijn... we willen ze namelijk zelf 'pimpen' maar niets gevonden.
Wat vond ik wel... een leuke short voor Thibeau deze zomer en leuke bordjes voor Thibeau zijn mini feestje bij ons thuis mits hij volgende week jarig is.

We liepen er zeker een half uur rond, ik vond het geweldig! Ik ben vastbesloten er vaker naartoe te gaan zowel om spullen te schenken als zelf te kopen. Er zijn nog zoveel mooie dingen waar je zoveel mee kan doen en vooral... onze kids moeten maar eens gaan leren dat het niet zomaar vanzelfsprekend is om 1/3 living voor zichzelf te hebben vol met speelgoed, een kleerkast vol nieuwe kleding en alle luxe van de wereld.
Ik ben zelf opgevoed met vooral materialistische waarden en eerlijk... dat vind ik heel jammer en toch geef ik dat onbewust door aan mijn kinderen.
Onze superpapa die werd dan weer opgevoed met heel andere waarden en normen, die kon thuis altijd terecht, kreeg veel vriendschap en liefde en steeds een luisterend oor. Een hele andere wereld die hier wel eens botst maar vooral, mij al veel heeft geleerd! Dus beetje bij beetje probeer ik dit bij te sturen en onze kids de 'echte' waarden en normen van het leven bij te brengen. Niet alles draait immers om geld en materiaal, echte liefde en vriendschap zijn veel belangrijker!

Een short in perfecte staat en bordjes van Pooh kostte ons in totaal 3 euro en weet je wat... we zijn er even gelukkig mee als dat de short uit de oorspronkelijke winkel zou komen en dus 25 euro zou kosten en de bordjes mij 5 euro zouden kosten in een supermarkt. 27 euro uitgespaard en even gelukkig, mooi toch?!

Piet piraat

Zoals velen onder jullie al wel weten heeft onze superman sinds gisteren zijn eigen stoere piet piraat kostuum. We kochten het omdat hij donderdag (morgen dus) verkleed naar het RC mag gaan en hij wou echt piet piraat, geen piraat, leeuw, bumba, plops, tijger, clown,... nee Piet piraat en niets anders. Eerst zocht ik me een ongeluk maar ach, ik zou zijn mama niet zijn als ik het niet voor mekaar kreeg ;)

Gisteren avond begon hij al... 'moge lela, pie pijaat eeeeeee mamaaaaah' Ik al met handen en voeten an het uitleggen dat hij donderdag als piet piraat mocht gaan en blablabla... Na veel vijven en zessen op het schema aangebracht en het was oké voor onze kleine superman. Tot deze ochtend als we moesten vertrekken...

'mamaaaaa vandaag lela, pie pijaat eeeee' wel 100 keer en wel 100 keer legde ik met het schema bij de hand uit dat hij MORGEN als piet piraat mocht gaan. Een crisis van jewelste, gekrijst, gegil, hoofdbonken, huilen, ...
Bon dan maar onder de arm en zo in de auto duwen, ja duwen en ik kan jullie verzekeren, geen gemakkelijke opgave. Ik klik hem vast en nog voor broertje vast zit is onze kleine superman al weer los. Ik klik hem weer vast en maak me nu toch even boos, hij moet immers vast zitten. Bon tegen dat ik 1 km van huis was had ik al 4 keer aan de kant gestaan omdat hij zich los maakte en door de auto smeet. Oké, ik geef toe... Op deze manier kan ik geen 23 km naar het RC rijden zonder ongelukken te doen dus ik zeg hem dat we terug rijden voor zijn kostuum. Crisis gedaan, thuis kostuum aan, terug de auto in en ik krijg vrolijke plopliedjes te horen vanop de achterbank.

Daar stond hij dan aan het RC... helemaal als enige in kostuum... Ik leg het aan de therapeuten uit en die moesten er wel even mee lachen... njah kan me inderdaad voorstellen als je een mama ziet aankomen met een gezicht op donderen, die diep zucht als haar zoon vrolijk gilt 'Kij ikke pie pijaat juf X en X en X' en dan haar uitleg doet over wat is gebeurd dat ze inderdaad even lachen.

Als onze kleine superman iets in zijn hoofd heeft ga je er niet zomaar tegenin zonder de gevolgen te dragen hoor. Ik hoop dat na de vakantie het nieuwe van het kostuum er af is zodat hij wel 'normaal' naar school en RC kan anders vrees ik dat er nog enkele zware dagen zullen volgen.

Babybel of babyhel?

Deze ochtend haat ik mezelf... Ik smeer zoals gewoonlijk een dubbele boterham met duo choco en snij deze in vier stukken en leg deze op een bord, een beker melk met een lepeltje cacao er bij en onze kleine superman zijn ontbijt is klaar. Echter kocht ik gisteren babybel kaasjes want onze kleine superman eet die zo graag. Ik dacht hem dus te verassen en legde zo'n kaasje bij zijn  boterhammetjes op zijn bordje.

De bordjes en melkjes voor de kids staan klaar dus ik kan ze uit bed gaan halen...

Heel goed gezind staat onze kleine superman op want hij mag zo dadelijk naar het RC tot hij zijn bordje zag... Huilen, brullen, krijsen, stampen, ... Uiteraard wist ik direct wat het probleem was en net omdat ik het direct wist ben ik zo kwaad op mezelf... Ik had het kunnen voorspellen dat dit ging gebeuren en toch dacht ik er niet bij  na en deed ik zo iets 'dom'! Ik haalde direct het kaasje weg en nam onze kleine superman in mijn armen. Na een hele poos uithuilen in mijn armen was het voor hem oké. Hij ging mee kijken of het kaasje wel op de grote tafel lag om dan aan de kleine tafel zijn boterhammen op te eten.

Ik had hem moeten voorbereiden, het moeten vragen, aankondigen, ... Stom van mij!

Kleine veranderingen voor ons, grote problemen voor onze kleine superman. Zal ik er ooit volldig 100% aan kunnen denken?

Nadat ik deze blog online zette ging ik vragen of hij zijn kaasje wou en dolgelukkig gilde hij JAAAAA!

Terug van weggeweest

Het is een hele tijd geleden dat ik hier schreef... dat heeft zo verschillende redenen...
Druk met de kids, verhuist, lang weekendje vakantie en een boel medische redenen...

Zoals velen wel weten zijn we nu ongeveer 2.5 week geleden verhuist. Chaos, drukte, ongestructureerd, ... zowat alles dat we niet wouden maar ja daar is nu éénmaal niets aan te doen.
Stilaan beginnen we onze weg wat te vinden. Kasten beginnen ingeladen te geraken, kaarsjes en bloemetjes worden gezet, kinderkamers zijn af, ... beetje bij beetje komen we er wel.

Na 1 week verhuist te zijn gingen we ook nog een verlengd weekendje weg naar Nederland, een roompotpark. Hoe vaak ik niet van de mensen moest horen dat ik dat niet slechter gepland kon hebben, dat we daardoor een week minder tijd hadden om te verhuizen, dat het voor onze kleine superman te verwarrend ging zijn, blablabla. Zoals gewoonlijk knikte ik mooi ja en gaf ik de mensen gelijk maar eigenlijk, om heel eerlijk te zijn... Allemaal zever! Dat weekend was onverwacht toch perfect getimed, oké het was van de ene zak overladen naar de andere en een hel om tussen de dozen alles te vinden dat mee moest maar oh wat hebben we er van genoten! Ons gezin had na meer dan een maand eindelijk terug vorm want papa was immers een maand lang enkel thuis geweest om te eten en 3 uur per nacht te slapen verder was hij op het werk of in het nieuwe huis bezig. Ook het feit dat er twee fantastische vrienden bij waren maakte het helemaal af. We hoefden ons niet elke seconde druk te maken om de kindjes want 4 paar ogen zien veel meer dan 2 en onze kids zien hen zo graag. Ik zou het dus zo opnieuw doen!

De verhuis en het weekendje weg verteerde onze kleine superman enorm goed, althans dat leek zo ;)
Hij is twee weken lang een 'voorbeeld' kind geweest, als dat al bestaat dan toch... een voorbeeld kind. Hij luisterde, speelde flink, speelde samen met kleine broer, ging flink slapen, at goed, ... tot 4 dagen geleden. Ja die weerbots hadden we wel verwacht. Onze tv vloog net niet van het TV-meubel, de broers sloegen elkaar zowat bond en blauw, speelgoed vloog naar alle uithoeken van de woning, onze nieuwe zetel kreeg al opnieuw een paarse kleur, ... noem het op en het was/is er. We vragen ons af hoelang het gaat duren... maar we weten hoe het komt dus we kunnen het plaatsen. We sturen hem bij daar waar nodig en geven hem zoveel mogelijk structuur en verduidelijking. Ieder heeft zijn eigen manier om met de stress van de afgelopen weken om te gaan en dat moeten we dan ook respecteren (binnen de grenzen die gelden in ons gezin).

Kleine broer die volgt... Hij kan kopiëren als geen ander maar ook zijn onderzoeken starten binnen 1.5 week. Logo, kiné, ontwikkeling en arts, op het einde van dit jaar gedrag. We zijn benieuwd...
Hij blijft verder wel zijn kleine, lieve, veel te schattige (wat hij gretig misbruikt :p ) zelf.

Mijn kleine superman daar krijgen we volgende week de resultaten van maar we weten ondertussen al wel dat zijn motoriek sterk achteruit is gegaan en ook ADHD dringt zich meer naar de voorgrond. Ach wat... onze kleine springboon blijft onze kleine superman of dan al springend eet, continu springt, gilt en roept, ... hij is zo lief.
Vorige week nog... hij nam mijn hoofd tussen zijn twee kleine handjes en kwam met zijn neus tot vlak bij de mijne om dat luidkeels te gillen 'OU VAN JOUWWWWW!!!' wel 10x na elkaar... tranen moest ik weg slikken want anders denkt hij dat ik verdrietig ben, hij snapt nog niet dat je ook tranen van geluk kan hebben. Knuffels en kusjes krijg ik bij de vleet de laatste tijd, oh het is zo'n lieverd!

Ik kan echt wel zeggen dat wij een gelukkig gezin zijn met twee fantastische kinderen!