Met bus en trein naar de dierentuin

Ik had een mijn bomma en haar partner voor gesteld samen met mij en de kindjes (papa was werken) naar de dierentuin te gaan. Dat vonden ze een goed idee. Deze mama ging nog een stapje verder...

Ik: 'Hoe willen jullie naar de dierentuin gaan!'
L.: 'Met het vliegtuig van tante Pie!' (even voor de verduidelijking nee mijn tante heeft geen vliegtuig ze is aan het leren vliegen met eentje)
Ik: 'Dat gaat niet hoor tante Pie moet eerst nog veel oefenen voor ze iemand mag meenemen.'
L. teleurgesteld.
Ik: 'Seg we gaan met bomma en C. naar de dierentuin, hoe wil je dan gaan?'
L.: 'Aaaaaah met bomma en C. dan wil ik met de trein.'
Ik: 'En hoe wil je dan naar de trein gaan?'
L.: 'Te voet?' (gek zeker dat is hier niet achter de hoek hoor)
Ik: 'Wat denk je van de bus want te voet is wel wat ver?'
L.: 'Jajajajaaaaaaa!'

T. zat er bij en keek er naar en vond het allemaal oké.

Zo gezegd zo gedaan... Alles goed voorbereid. Trein ticket online gekocht, de dag ervoor handtas gemaakt met luiers, koek, drank, draagdoek maatje 5, zakdoekjes, ... Ik ging immers echt geen buggy meenemen op de bus en trein hoor. Kledij klaar gelegd, ringsling klaar gelegd want dat leek me het meest praktische voor het geval V. moest willen drinken op de bus of trein en bedje in, ik ging mijn nachtrust nodig hebben als ik deze trip wilde overleven... Dacht ik.

We hadden om 14 uur afgesproken maar de kinderen stuiterden door het dak van de spanning dus besloot ik maar heel wat vroeger te vertrekken en zo zaten we om 11:10 al aan de bushalte. Daar kijkend op de klok. Nog zoveel minuutjes voor er een bus komt, is het dan wel de juiste bus, naar waar rijdt de bus, welke kleur auto's rijden er voorbij en even kijken op de kaart naar het traject van de bus.

De bus had maar 3 minuten vertraging en dat konden ze nog wel verteren. Recht naar de grote bank helemaal achteraan in de bus, tsjah... kinderen. Kijken naar buiten en naar andere mensen zaten ze de hele tijd rustig in de bus. Eens aan het station zien we dat we een vlotte verbinding hebben, oef! Maar 8 minuutjes wachten op de trein dus snel naar het station en daar even wachten. Ze keken daar al even mee op de gele grote papieren maar daar niet echt tijd dus om het allemaal uit te leggen. Ook hier werd gretig op de klok gekeken en minuutjes geteld en vooral ook met grote ogen gekeken naar de treinen die niet voor ons waren.

Op de trein ging alles weer als vanzelf. Hier en daar wat recht veren om iets te kunnen zien buitenaf maar dat stoorde niet, ze waren voor hun doen rustig enthousiast. L. keek ook heel lang naar een groep Duitsers die een spel kaart aan het spelen waren. Ja... kaartjes... T. daarentegen dit zat vaak rustig te genieten. Zijn passie... voertuigen, maar het is toch geen auto hoor!

 

Eens we mochten uitstappen besloot ik aangezien we nog veel te vroeg waren dat het eerst nog op het perron tijd was voor een drankje. Het is er breed genoeg dat het veilig is en de kindjes konden er rustig gaan zitten. Zo konden ze ook even bekomen van alle indrukken en nog even genieten van die grote treinen.

Als hun drankje leeg is zie ik ze naar de vuilbakken gaan. 'Mama in welk kleurtje vuilbak moet dit?' hoor ik ze beide vragen. Ahaaaaa... we zouden geen thuisonderwijs gaan geven als we daar geen leermomentje in zouden zien, dus leren we over sorteren.

Ze kwamen helemaal zelf tot de juiste conclusie dat hun brikje fristi bij de pmd moest!
Daarna lopen we voorbij die grote gele tabellen. 'Mamaaaaaa jij ging zeggen hoe dat moest!' En hopla daar gingen we weer voor het zoveelste leermoment van die dag.

 

Ze konden na een tijdje zelfs de juiste trein aanduiden! Wat ben ik trots op mijn slimme leergierige jongens!
Nog een hapje eten dat we daar kochten en hop naar de dierentuin en rarara wie daar al vele uurtjes voor ons waren... Ja hoor ook veel te vroeg!
Even V. voeden (nu ja meneertje wilde niet, veel te veel te zien) en verschonen terwijl de 2 grote verwend werden door bomma en een ritje mochten maken op de paardemolen.

Na een half uurtje ongeveer komen we al bij de speeltuin aan. Het zouden geen kinderen zijn als ze daar niet zouden willen spelen. Heel de tijd heb ik ze goed in de gaten en plots merk ik dat L. in een klein ding zit (lijkt op een grote eierdop) dat van zichzelf rond draait als er gewicht in komt. Daar mogen ze op vanaf dat ze 5 jaar zijn. Ik zie enkel zijn voeten dus ik besluit toch maar even te gaan checken, heb er zelf nare herinneringen aan uit mijn kindertijd namelijk.
En ja hoor ik zie hem er slap in hangen. Ik schrik en roep heel erg hard zijn naam. Hij schrikt 'wakker' springt er uit en verliest onmiddellijk weer het bewustzijn in zijn vlucht waardoor hij plat op zijn buik en gezicht in het zand beland. Daar lag hij en daar bleef hij liggen, niets beweging. Ik begin te rennen en ja hoor helemaal weg! Ik begin hem terug bij bewustzijn te brengen en probeer zijn benen hoog te houden maar keer op keer als hij zijn ogen open doet draaien ze weer helemaal weg en verliest hij weer elk teken van enige bewustzijn. Tientallen mensen zitten te kijken met een grijns op hun gezicht. Razend en helemaal in paniek begin ik te brullen dat ik hoop dat het hun kinderen zijn dat zo iets moeten meemaken en dat ik dan ook hoop dat niemand hen helpt en nog een hele resem scheldwoorden er achteraan! Niemand die iets deed! Iemand die wat verder stond en het niet had gezien hoorde mij en ging onmiddellijk iemand van de dierentuin zelf halen.
In tussentijd probeerde ik L. op te rapen wat niet evident was mits hij buiten bewustzijn was en V. op mijn buik in de draagdoek zat. Het lukt me toch, uiteraard lukt zo iets op zo'n moment en ik draag hem naar de tafel waar we zaten en leg hem er op. Bomma en C. schrikken natuurlijk heel erg. Ik breng L. weer bij en probeer hem enkele slokjes water te geven maar hij ziet er echt niet goed uit. Zijn ogen blijven wel open na een tijdje.
Intussen probeerde de dame van de dierentuin de ehbo post te bereiken maar dat lukte maar niet dus zei ze van met ons naar daar te wandelen. Zij zou L. wel dragen maar dat wilde C. niet. Dus droeg hij hem maar de wandeling was langer dan gedacht dus na een tijdje nam die lieve dame L. over. Die liet dat gewoon gebeuren en hing er maar slap bij. Het tempo wordt verhoogd. Bij ehbo mag hij direct op het grote ziekenhuisbed gaan liggen en daar bleef hij liggen. Af en toe een slokje water. Beetje bij beetje ging hij van paars en wit naar terug een mooi roze eigen kleur met blos op zijn kaken. Hij gaf met knikjes aan een bakje te willen om over te geven maar dat was gelukkig niet nodig.
Na een kwartier of half uur of ... geen idee daar heb ik echt niet naar de klok gekeken. Zag ik dat hij lichamelijk wel oké was maar mentaal was het heel wat minder. Ik was er 100% zeker van dat dit kwam van de grote schrik in combinatie met zijn ASS en het vele knipperen en de bewegingen met zijn vingers kwamen duidelijk vanuit zijn tourette. Ik probeerde hem dus voorzichtig te testen door te vragen of hij de aap en de ooievaar en de kikker en de ... kon aanduiden op de grote muur en dat lukte met kleine beetjes.
Toen zag ik op zijn knie een klein schaafwondje en toen ik vroeg aan de dame om dat te verzorgen wist ze onmiddellijk wat de bedoeling was. Een pijntje zou hem afleiden van zijn malende hoofdje (ze vertelde achteraf zelf een zorgenkind te hebben, dat verklaarde onmiddellijk haar super aanpak met L.). Het werkte! Hij zei geen woord maar hij ging recht zitten en uiteindelijk staan! Hij wilde terug mee naar bomma als dat mocht terwijl hij op mijn rug zat (oh ja en ik had een ijsje beloofd). Nog even vertellen aan de hand van foto's op welk speeltuigje het juist gebeurde en met enkele punten die we moesten in de gaten houden vertrok ik met V. op mijn buik en L. op mijn rug naar de speeltuin weer. Blijkbaar zat C. de hele tijd buiten aan het ehbo lokaal te wachten, dat wist ik niet.

In de speeltuin direct T. er uit geplukt en een ijsje gaan kopen 'Maar mama mijn hoofdje gaat niet genezen zijn hoor met dat ijsje daarvoor moet ik eerst slapen straks.' de arme schat!

Een ijsje later stond hij alweer een hele uitleg te doen en te springen. Dat kwam dus helemaal goed! Een namiddag vol diertjes kijken, spelen en lopen later nog even een pannenkoek eten en een cola ligt drinken en daarna bomma en C. uitwuiven.

Wij hadden nog een uurtje dierentuin voor de boeg want papa zou ons komen halen en die was nog aan het werk op dat moment. Oké een uur alleen met drie kinderen en een dierentuin... Ademen Kimberley! In en uit en in en uit en dan hop op wandel! Als vanzelf! Nu ja... op die val op het einde na dan waarbij L. direct weer naar de ehbo wilde. De dame wist zelfs zijn naam nog! Hij een grote plakker en T. een kleine (de kleine acteur) en hop naar het station, daar maar even in V. voeden en op papa wachten en dan naar huis de wilde verhalen vertellen aan papa!

Het was op het incidentje na een hele fijn dag! De dierentuin personeel deed super werk en de kinderen (en grote kindjes) hebben zich prima vermaakt! De bus en trein waren een eitje en ook het uur alleen in de dierentuin ging vanzelf! Ik zou het zo opnieuw doen! Mama's met meerdere kindjes... Het lijkt enge zo'n dingen doen met meerdere (kleine) kindjes maar gewoon doen! Het is zalig!