Yell less, love more

Gisteren kreeg ik van een lieve vriendin deze link doorgestuurd:
http://theorangerhino.com/
Ik opende hem snel maar keek niet direct wat het was, ik was immers aan mijn doopboekje bezig. Na enige tijd (toen ik dat doopboekje langst mijn oren er zag uitkomen) ging ik op de desbetreffende site kijken.

Yell less, Love more...
En daar zijn we dan... Ik keek omhoog en zag dit boven mijn laptop hangen...

Juist ja... Net zoals er voor de kindjes afsprakenkaartjes zijn is er ook deze voor mama en papa. Deze kwam er al een hele tijd geleden (geen idee meer wanneer maar toch al een aantal maanden geleden) toen Lucas in de fase zat van heel erg veel te liegen. Na veel trek en sleurwerk bleek dat Lucas bang was voor mama. Bang dat als hij niet zei wat mama wilde horen dat mama zou roepen en hij was bang van mama als die ging roepen. Terwijl ik dit typ springen spontaan weer de tranen in mijn ogen en komt de krop weer vast te zitten in mijn keel. Toen kwamen we op het idee dat mama een kaartje ging maken dat ze niet meer ging roepen en tegelijkertijd dan ook eentje voor Lucas dat hij niet meer ging liegen. Geruime tijd ging het goed. Ik lette heel erg op mijn roepen en kon af en toe een week zonder roepen wat er ook gebeurde. Echter... Moeilijke periodes komen, mama wordt moe, ... kortom ik herviel in mijn slechte gewoonte. Als ik schrik van iets dat ze doen, ze niet luisteren of elkaar in elkaar proberen te timmeren dan ga ik weer aan het roepen. Anders lijkt het niet te helpen. Fout van mezelf natuurlijk en dankzij deze site ging ik er weer over nadenken.

Gisterenavond de site... Deze ochtend begonnen en ik werd al direct uitvoerig getest door de kinderen (alsof ze er antennes voor hebben dat ik mezelf zo'n challenge opleg, antennes die zeggen 'test mama').
Ochtendspits... Victor huilen omdat hij honger had en een propere luier nodig had na de nacht en de twee grote hadden wel heel erg veel nodig plots.
Mama ik wil bokes! Mama chocomeeeelk!!! Mama welke tas is er nog? Mama mag ik mijn storio? Mama mijn buikje rammelt! Mama Victor huilt! Mama chocomeeeeeelk! Mamaaaaa broer pakt dat af! Mama... *mep op broer*...
Ik kan nog wel even doorgaan...
Ik gaf in alle stilte (mond open doen op dat moment leek me niet verstandig) de jongens hun boterhammen en chocomelk uit zelf gekozen tas en Victor zijn luier en mamamelk en toen? Wel ondanks dat ze nog verschillende dingen wilden verdween ik. Ik nam mijn luierwas uit de wasmachine en ging naar buiten... In die heerlijke ochtendzon tot rust komen... Ik, de zon en mijn luiers. Zalig!

Helemaal zenn weer naar binnen, de kindjes rustig verder geholpen en ze zijn nu fijn SAMEN aan het spelen zonder ruzie en Victor die ligt heerlijk naar hen te kijken en te draaien op de grond met zijn steeds weer aanstekelijke lach.

Ik hou jullie op de hoogte over hoe het me verder vergaat!