Een dag later schrijf ik deze blog. Gisteren was ik er echt niet toe in staat.
Waarschijnlijk heeft het niets met deze dag te maken maar voor ons en vooral onze superman was het gisteren zo'n dag.
Het is een behoorlijk negatief stuk maar ook dat hoort nu éénmaal bij het leven.
Eerst ging ik hem van school halen en daar was iets gebeurd waar ik niet zo blij mee ben maar dat tot daar aan toe. Daar ga ik maandag rustig met de juf over proberen te praten om zeker te zijn dat er geen misverstanden gebeuren.
Echter die avond kreeg ik onze superman compleet over zijn toeren terug. Hij voerde een innerlijke strijd met wat 'zou moeten' en dus naar school gaan en wat hij wil dus NIET naar school gaan. Van het ene vrolijke moment springen dat hij woensdag weer naar school wil naar het andere waarop hij zijn broertje sloeg en gilde en krijste dat hij nooit meer naar school wil, er teveel lawaai is, het niet leuk is, ... Verschrikkelijk om zien en ik kon en mocht hem niet helpen. Ons huis was te klein.
Uiteindelijk laat ik hem even naar papa bellen in de hoop dat dit zou helpen en hij smeekt zijn papa om frietjes, kip en ketchup. Ik had wel iets anders in gedachten om te eten maar bon. Papa zegt dat het goed is en we gaan naar zo'n fastfoodketen.
Daar aangekomen rennen de kinderen zoals altijd rechtstreeks die speeltuin in. 'Ach laat hem maar even uitrazen na deze dag.' dacht ik. Hij eet flink zonder morren en gaat weer spelen terwijl wij rustig verder eten. Plots zie ik hem met zijn hoofd ergens tegen botsen of dat dacht ik toch. Ik was er zeker van dat hij pijn had maar alle kinderen rondom hem begonnen te lachen en hij ook dus dan kon het wel zo erg niet zijn maar dan zie ik wat er gebeurde en ik geloof amper mijn eigen ogen niet. Hij springt gewoon recht omhoog met zijn hoofd kei hard tegen de onderkant van de verdieping er boven en weer beginnen alle kinderen te lachen en hij dus ook. Ze lachen hem uit en heel erg zelfs en hij denkt dat ze hem leuk vinden dus blijft hij het doen. Papa zat het dichtste bij dus grijpt in want wat hij deed was écht gevaarlijk.
Nog niet goed en wel bekomen zijn we klaar met eten en vraag ik aan papa terwijl ik wat opruim of hij onze superman wil halen die op dat moment blijkbaar helemaal bovenaan zat maar nog voor papa hem had gevonden zie ik hem in een kring van een stuk of 8 kinderen staan. Ze laten hem niet door dus ik hou het wat in de gaten. Op een gegeven moment zie ik onze superman een kindje duwen omdat hij er uit wil en natuurlijk mag hij niet duwen maar ze sloten hem op wat hij ook zei of deed. Direct daarna zie ik een ander kindje hem weer duwen en ze duwen hem rond in die cirkel naar elkaar toe. Op dat moment reageer ik. Ik veer recht en roep naar hem dat hij naar beneden moet komen. Muisstil in heel die keten was het op dat moment en verbouwereerd en razend was ik. Hoor ik daar toch wel niet 1 van die kinderen lachend tegen de andere roepen 'Jaaaah ik heb op zijn hoofd geslagen yes!' waarop alle kinderen en toespreken en lachen. Ik kon wel huilen! De oudere broer van dat kind had immers onze superman niet veel daarvoor ook al wat stampen gegeven. En de ouders... Die zaten ver weg en hielden hun kinderen niet in de gaten.
Toen ik er met onze superman wou over praten werd hij gewoon boos omdat hij niet mocht spelen met zijn 'vriendjes'.
Deze ochtend probeerde ik er weer met hem over te praten maar hij lijkt het niet meer te weten. Hij vond het leuk in de speeltuin zegt hij.
Ik ben er nog steeds niet goed van... Wat moeten we toch doen om hem uit te leggen dat er ook wel degelijk 'stoute' en 'slechte' kindjes zijn die hij best kan mijden? Hij snapt het gewoon niet. Het doet zoveel pijn hem zo te zien en dan denk ik aan school... een plaats met veel kinderen en ik weet ondertussen wel dat juffen niet alles kunnen zien zeker niet op een speelplaats. Hij is zo'n makkelijk doelwit en dat doet zoveel pijn en jammer genoeg nemen maar weinig mensen dit serieus en wordt er gezegd 'Ach dat zijn kinderen.' 'Laat ze toch doen.' ...
Maar zijn zelfbeeld en zelfrespect dat gaat hierdoor wel helemaal weg.
Het doet gewoon pijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten