We zijn nu ondertussen bijna twee weekjes bezig en ik dacht... laten we even bloggen over hoe het nu wel gaat met onze superman en de rest van het gezin.
Alles heeft ondertussen weer zijn routine gevonden. RC, school en zwemmen.
Ik zal misschien beginnen met school. Wel op school gaat het euhm... goed? Geen idee eigenlijk. Uiteraard weet ik wat er op school gebeurd dankzij zijn fantastische juf die elke keer het schriftje in vult en me daar bovenop nog eens elke dag persoonlijk komt briefen. Hij krijgt een woede uitbarsting, hij vecht, hij huilt, hij speelt, hij vraag hulp, hij is lief, hij knuffelt de juf, ...
Wauw hij toont zichzelf op school. Eerst waren we er wel blij mee maar de keerzijde is... Je hoort niet graag de slechte dingen maar we horen ook niet graag meer hoe goed hij het wel niet doet ah nee... we weten ondertussen wel dat dat schijn is. Dus laten we het op ons afkomen en dat is goed. Zo weten we steeds de correcte stand van zaken en ik heb dit jaar de volle 300% in zijn nieuwe juf. Voor het geval het nog niet duidelijk was... We zijn super blij met haar.
Doet hij het een dag 'minder' op school dan gaat het thuis redelijk. Dan is hij moe en wat hyper maar nog redelijk zichzelf. Gaat het 'goed' op school dan gaat het thuis niet goed, oké eerlijk... dan gaat het slecht thuis. Hij is hyper, doet in zijn broek (nee niet enkel pipi), luistert niet slaat op zijn broer, huilt, krijgt crisissen, ... Niets nieuws. We kennen het en pakken het aan.
Weekschema en dagklok zijn weer steeds up-to-date, tangles vind je overal alsook afspraken kaartjes, kleine schema's en een hoofdtelefoon.
Ik zou over het RC ook kunnen beginnen maar dat is krak hetzelfde verhaal.
Zwemles gaat goed... Hij blokkeert maar ook daar pakt de zwemjuf dat super aan waardoor hij mee kan blijven doen. Hij doet het zo goed dat hij weeral een groepje hoger mag onze kleine durfal.
Ondertussen startte de thuisbegeleiding weer op (joehoew!!!) en daar zijn we enorm blij mee, ook op RC en op school pakken ze het super aan dus je hoort ons absoluut niet klagen over de hulpverlening. Ook vonden we intussen een nieuwe psychiater... daar moeten we nog gaan kennismaken maar we hebben er een goed gevoel bij.
De rest van het gezin doet het ook goed. Kleine broer startte super goed in school en staat er gekend als een brave en lieve jongen. Zo braaf dat de juf van de refter dacht dat hij thuis kwam eten omdat ze hem nooit hoort.
Ook de buikbaby doet alles zoals het hoort, die verbouwt mijn buik en vind dat behoorlijk wat organen plaats moeten maken. Ik ben het daar niet zo mee eens maar ik heb de komende 4 maand niets te zeggen aan mijn buik en al wat daar in zit vrees ik.
Superpapa vloog dan weer naar zolder om daar te beginnen verbouwen en mama wel die doet het huishouden, de gesprekken, info-avonden en ook het najaar bij VVA begint weer dus ook daar houden we ons dan weer af en toe mee bezig.
Kortom we hebben allemaal onze handen vol en weten niet waar eerst beginnen maar we genieten met volle teugen ook van de moeilijke momenten met onze superman. Ze zijn niet leuk maar uit elk ding leren ook wij weer als ouders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten