Hij kreeg dan ook een mega Mickey Mousse taart, gemaakt door mama, met een Donald Duck kaarsje, Mickey Mousse vlaggetjes, uitnodigingen, rietjes, servetten, tafelkleed, ...
Mijn kleine superman heeft enorm genoten van deze dag. Er waren slechts enkele echt pakjes en voor de rest veel envelopjes met cadeaubons en kaartjes. Hij wist op voorhand wat er in de pakjes zat want hij had ze mee mogen inpakken en het papiertje er rond mogen kiezen. Ook mocht hij de dag ervoor zelf bepalen waar we welke slinger zouden hangen. Hij wist op voorhand wel verjaardagslied er ging gezongen worden en wanneer. Het was ideaal op deze manier want zo kon hij de dag doorkomen zonder een crisis te krijgen.
Dank u aan iedereen dat er bij was en voor de mooie cadeautjes. Mijn kleine superman is er heel blij mee!
Ook kregen we veel hulp van twee geweldige mensen die speciaal twee uurtjes vroeger kwamen om ons te helpen. Hij hield de kindjes rustig bezig in de living terwijl zij mee in de keuken in actie schoot. Kaas en salami snijden, wafeltjes en croques maken, opruimen, kuisen, bakken, ... Nog is dank u daarvoor want zonder jullie hadden we nooit tijdig klaar geraakt! Ze trakteren op frietjes was dan ook wel het minste dat we voor hen konden doen die avond!
's Avonds had mijn kleine superman het lastig. Tijdens het eten op en af de stoel, met dingen gooien, in de zetel springen, ... Alles wat niet mocht kwam eerst en luisteren dat kon hij niet want ik drong niet door tot hem. Zeer vermoeiend.
Uiteindelijk gaan ook onze laatste gasten naar huis en een kwartier later staan papa en ik in de keuken als er plots 'BOEM' weerklinkt vanuit de living direct gevolgd door een hysterisch huilen waarbij er een verstikkend geluid komt door slijmen, tranen en pijn.
Ik vlieg als een gek naar de living en ja hoor... daar zat mijn kleine superman bij dat ene dekentje dat ik hem al x-aantal keer verboden had mee te spelen. Op zijn hoofd groeide zowaar een buil ter grootte van een tennisbal in alle kleuren van de regenboog. Ik gil naar papa dat hij ijs moet brengen en neem hem bij me op schoot terwijl ik binnensmonds luid vloek omdat hij weer is niet wou luisteren. Dat is drie dagen op rij. Echter gaat die frustratie snel weg want als ik met mijn kleine superman in de zetel ga liggen wordt hij suf en verward. Als ik twee vingers toon zegt hij dat het er vier zijn en bij drie ziet hij er zes. Hij kan bij mijn weten niet zelf het dubbel van iets berekenen dus dat wil zeggen dat hij dubbel ziet. Ook volgt hij onze vinger niet en zijn pupillen staan wijd open.
We bellen de dokter van wacht maar die zegt dat hij niet meer kan doen dan doorverwijzen naar spoed want meer dan een lelijke buil zal hij ook niet kunnen vaststellen. We twijfelen nog even maar uiteindelijk zitten we nog geen kwartier na de valpartij in de auto. Hop naar spoed. Daar aangekomen wil mijn kleine superman al een beetje stappen maar de verpleger had gezegd dat we zeker nog het ijs op zijn hoofd moesten houden dus dat moest dan maar of mijn superman dat nu wou of niet. We mogen al snel naar de onderzoekskamer waar we uiteindelijk nog 1.5 uur op de dokter moeten wachten. Na een uur wachten begon mijn superman al wel wat terug de oude te worden. Hij wou op en af het bed klimmen, rolde van links naar rechts, volgde papa's vinger als papa dat vroeg en zei dat hij geen pijn had maar dat had hij wel want hij kwam heel de tijd aan zijn buil en als ik er aan kwam trok hij weg.
Diagnose... lichte hersenschudding en goed wat hoofdpijn. Hij mag mee naar huis maar uiteraard onder observatie van mama en papa die elke twee uur hem gaan wakker maken.
Ondertussen zijn we de volgende ochtend en is hij terug zijn oude zelf... of toch bijna. Hij is wat rustiger dan gewoonlijk maar daar ben ik niet rouwig om ;)
Zo werd het een mega Mickey Mousse verjaardagsfeest met pijnlijke afloop, weer eentje om nooit te vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten