Twee jaar geleden aten Lucas en Thibeau enkel banaan. Stoorde ons niet... Ze doen maar. Elke dag een banaan en ze hebben toch weer een stukje fruit binnen. Ik gaf hen zelfs geen ander fruit meer. Als ik zelf iets at en ze wilden proeven mocht dat maar ik vroeg het hen niet meer. Al dat gepush en getrain werkt toch averechts... Ik snap zelfs niet dat mensen dat doen. Hebben zij honger als hun kind niet eet? Zolang ze vrolijk zijn en goed groeien...
Vorig jaar at Lucas banaan, appel en aardbeien en Thibeau banaan en blauwe besjes. Een hele vooruitgang op een jaar tijd.
Nu dit jaar eet Lucas alles wat onder de noemer fruit valt en Thibeau het meeste fruit. Zure dingen als ananas en kiwi wil hij niet maar al de rest wel.
Ik ben trots dat ik me door geen enkel persoon of dat nu andere ouders, familie, artsen of hulpverleners waren liet overhalen om ook maar 1 van mijn kinderen te pushen. Het zelfs maar aanbieden komt bij onze kinderen al over als iets dat moet dus ik ben blij dat ik me zelfs daartoe niet liet overhalen. Geen beloningssystemen niets.
Ze vragen zelf dagelijks nu achter fruit en eten dan makkelijk 2 tot 3 stukken in 1 keer op. Ze kiezen zelf in de winkel welk fruit we kopen en hoeveel fruit we kopen (gisteren 8 appels, 7 peren, twee dozen druiven, bakje aardbeien, een ananas, een tros bananen en een boel persappelsienen). Als ik het lijstje van gisteren bekijk dan denk ik wel bij mezelf 'Dit wordt nooit opgegeten!' maar niets is minder waar. Binnen 5 dagen is dit allemaal, jahaa we halen zelfs de volledige week niet.
Trots op manlief en mezelf voor deze aanpak en trots op onze kindjes die deze stappen zette.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten