Een nieuw begin of eerder...

het verdere verloop?

De feestperiode zet zich door met uiteraard alle gevolgen van dien maar ondertussen zijn we er weer aan gewoon en hebben we een manier gevonden om het leefbaar te houden voor onze kleine superman en ons ganse gezin. Ik ben bezig aan een heel nieuw schema maar er laat nog wat materiaal op zich wachten.

Ondertussen zijn we ook volop in ons nieuwe huisje aan het klussen dus het is druk, druk, druk voor ons allemaal.

Nu jah... daarover kom ik eigenlijk niet zo direct vertellen.

Onze kleine superman heeft een ongelofelijk jaar achter de rug. In maart werd er gestart met individuele therapie in het RC voor logopedie en bij de psycholoog en zijn we gestart in de kinder- en jeugdpsychiatrie met het hele gezin.
Er kwam vanaf september drie halve dagen RC en GON begeleiding en dit alles binnen een nieuwe school.

Onze kleine superman ging van losse woordjes naar 4 woordzinnen, leerde vele SMOG gebaren, zich uitdrukken, beter communiceren, spelen, structuur, schema's, ... Kortom héél veel.

Het was voor ons een jaar met veel tegenslagen maar des te meer mooie momenten. We zagen onze kleine superman groeien met de dag en dat is het mooiste geschenk dat 2012 ons kon geven!
Dit geldt uiteraard ook voor zijn kleine broer!

Een nieuw begin... nee zo zou ik het dus niet noemen. Oké we zullen verhuizen naar ons eigen huisje maar verder hoop ik dat we een jaar mogen hebben zoals 2012. Een jaar vol liefde, vreugde, hoop, vriendschap, geluk, vooruitgang, ... of we daar dan terug zo voor willen vechten als in 2012? Graag! Het resultaat mag er immers zeker zijn!

Het enige dat ik wens is... meer aanvaarding en respect voor elke persoon of deze nu 'normaal' is of net een beetje anders, we zijn allemaal uniek!

Allemaal een heel fijn nieuw jaar gewenst met vele lieve, kleine zaken die samen 't grootse maken!

De feestperiode

Vandaag is mijn kleine superman jarig en vandaag...
Mijn kleine superman ligt momenteel onder een dekentje op de zetel met de storio in zijn handen en een geluidswerende hoofdtelefoon op zijn hoofd. Toch is hij alleen thuis met mij want kleine broer is op school. Hij heeft even geprobeerd van met de trein te spelen, te kleuren en te puzzelen maar alle drie de pogingen leidde tot een hulpeloos huilen en dat al na 5 minuutjes elke keer. Als ik hem bij mij nam zakte hij als een pudding in elkaar. Hij is mentaal helemaal op. Inslapen wil niet meer lukken. Hij eet en drinkt amper en wil enkel nog praten buitenshuis, ah ja daar 'moet' hij zich 'sterk' houden. Een regel die hij zichzelf heeft opgelegd.

Eergisteren verjaardagsfeest
Gisteren sint bezoek op RC
Vandaag was het normaal zijn verjaardagsfeest op school maar hij is thuis
Morgen verjaardagsfeest RC
Donderdag sint op school maar hij gaat maar een halve dag dus het is maar de vraag of hij die zal zien en als ik merk dat het nog niet beter is blijft ook donderdag een hele dag thuis

Het zijn immens zware dagen voor hem en hij trekt het niet meer. Alles gaat ongestructureerd vol chaos en veel drukte, ondanks alle hulpmiddelen die ik uit de kast trek.

Ik doe al het mogelijke dat ik kan om hem te helpen, maar soms raak ik ook uitgeput met ideeën. Ik maakte tal van schema's bij, timetimer is terug in gebruik, ik laat hem zoveel mogelijk met rust en help hem daar waar hij het vraag, ... Toch lijkt niets te werken.

Op school en het RC is hij plots een voorbeeldkind... ja hoe zou dat komen? Nee niet omdat het momenteel goed gaat met hem, maar net omdat het zo slecht gaat! Dat lijken ze op school maar niet te snappen. Het klinkt natuurlijk ook geheel onlogisch maar toch is het zo bij hem. Hoe slechter hij zich voelt des te 'sterker' gaat hij zich buitenshuis voor doen en des te erger wordt de situatie thuis en vooral... des te slechter gaat het in zijn kleine hoofdje.

Kerst en nieuwjaar komen er nog aan om nog maar te zwijgen over de verhuis. Ik ga blij zijn als we euhm... eind februari(?) zijn.

Mega Mickey Mousse verjaardagsfeest!

Morgen wordt onze kleine superman alwaar 4 jaar en daar hoorde dus ook een feestje bij en dat was gisteren. Hij is momenteel van fan Mickey Mousse en alles moest dus ook in het teken van Mickey Mousse staan.

Hij kreeg dan ook een mega Mickey Mousse taart, gemaakt door mama, met een Donald Duck kaarsje, Mickey Mousse vlaggetjes, uitnodigingen, rietjes, servetten, tafelkleed, ...

Mijn kleine superman heeft enorm genoten van deze dag. Er waren slechts enkele echt pakjes en voor de rest veel envelopjes met cadeaubons en kaartjes. Hij wist op voorhand wat er in de pakjes zat want hij had ze mee mogen inpakken en het papiertje er rond mogen kiezen. Ook mocht hij de dag ervoor zelf bepalen waar we welke slinger zouden hangen. Hij wist op voorhand wel verjaardagslied er ging gezongen worden en wanneer. Het was ideaal op deze manier want zo kon hij de dag doorkomen zonder een crisis te krijgen.

Dank u aan iedereen dat er bij was en voor de mooie cadeautjes. Mijn kleine superman is er heel blij mee!

Ook kregen we veel hulp van twee geweldige mensen die speciaal twee uurtjes vroeger kwamen om ons te helpen. Hij hield de kindjes rustig bezig in de living terwijl zij mee in de keuken in actie schoot. Kaas en salami snijden, wafeltjes en croques maken, opruimen, kuisen, bakken, ... Nog is dank u daarvoor want zonder jullie hadden we nooit tijdig klaar geraakt! Ze trakteren op frietjes was dan ook wel het minste dat we voor hen konden doen die avond!

's Avonds had mijn kleine superman het lastig. Tijdens het eten op en af de stoel, met dingen gooien, in de zetel springen, ... Alles wat niet mocht kwam eerst en luisteren dat kon hij niet want ik drong niet door tot hem. Zeer vermoeiend.

Uiteindelijk gaan ook onze laatste gasten naar huis en een kwartier later staan papa en ik in de keuken als er plots 'BOEM' weerklinkt vanuit de living direct gevolgd door een hysterisch huilen waarbij er een verstikkend geluid komt door slijmen, tranen en pijn.
Ik vlieg als een gek naar de living en ja hoor... daar zat mijn kleine superman bij dat ene dekentje dat ik hem al x-aantal keer verboden had mee te spelen. Op zijn hoofd groeide zowaar een buil ter grootte van een tennisbal in alle kleuren van de regenboog. Ik gil naar papa dat hij ijs moet brengen en neem hem bij me op schoot terwijl ik binnensmonds luid vloek omdat hij weer is niet wou luisteren. Dat is drie dagen op rij. Echter gaat die frustratie snel weg want als ik met mijn kleine superman in de zetel ga liggen wordt hij suf en verward. Als ik twee vingers toon zegt hij dat het er vier zijn en bij drie ziet hij er zes. Hij kan bij mijn weten niet zelf het dubbel van iets berekenen dus dat wil zeggen dat hij dubbel ziet. Ook volgt hij onze vinger niet en zijn pupillen staan wijd open.

We bellen de dokter van wacht maar die zegt dat hij niet meer kan doen dan doorverwijzen naar spoed want meer dan een lelijke buil zal hij ook niet kunnen vaststellen. We twijfelen nog even maar uiteindelijk zitten we nog geen kwartier na de valpartij in de auto. Hop naar spoed. Daar aangekomen wil mijn kleine superman al een beetje stappen maar de verpleger had gezegd dat we zeker nog het ijs op zijn hoofd moesten houden dus dat moest dan maar of mijn superman dat nu wou of niet. We mogen al snel naar de onderzoekskamer waar we uiteindelijk nog 1.5 uur op de dokter moeten wachten. Na een uur wachten begon mijn superman al wel wat terug de oude te worden. Hij wou op en af het bed klimmen, rolde van links naar rechts, volgde papa's vinger als papa dat vroeg en zei dat hij geen pijn had maar dat had hij wel want hij kwam heel de tijd aan zijn buil en als ik er aan kwam trok hij weg.

Diagnose... lichte hersenschudding en goed wat hoofdpijn. Hij mag mee naar huis maar uiteraard onder observatie van mama en papa die elke twee uur hem gaan wakker maken.

Ondertussen zijn we de volgende ochtend en is hij terug zijn oude zelf... of toch bijna. Hij is wat rustiger dan gewoonlijk maar daar ben ik niet rouwig om ;)

Zo werd het een mega Mickey Mousse verjaardagsfeest met pijnlijke afloop, weer eentje om nooit te vergeten.