Mijn lieve echtgenoot was zaterdagochtend zijn negende dag met hoge koorts ingegaan en ik kan jullie verzekeren... Een man die zolang koorts heeft is echt niet aangenaam. Maar ik kon hem begrijpen want hij lag nu al de hele week dag en nacht neer in de zetel en sliep alleen maar. Zaterdag wilde hij er dus op uit. Met de kinderen naar de speeltuin (die is op de hoek van onze straat). Jassen, sjaals en mutsen aan en weg waren we die voormiddag. Thibeau was in zijn gebruikelijke trage (hiermee bedoel ik dat je over de 2 minuten wandeltrip dus 10 minuten of meer doet) tempo dus besloot ik met Lucas al voor te gaan zodat hij eens goed kon door steppen. Dit kan namelijk niet als we zonder papa gaan (wat meestal het geval is omdat papa veel werkt).
Ik kom met hem aan in de speeltuin en we zien er een papa met zijn zoontje. Ze zijn met de bal aan het spelen. Lucas zegt direct tegen me dat hij gaat meespelen waarop ik even voorstel dat hij het misschien kan vragen aan de mensen of hij wel mee mag spelen. Niet iedereen vind dat namelijk even leuk als je er plots tussen springt. Ik verwachtte me aan een Lucas die of niets ging zeggen (een half jaar geleden zou hij huilend en mopperend in elkaar zijn gedoken bij het idee dat hij zo iets zou 'moeten' vragen) of hij het mij zou laten vragen. Het ergste daar dacht ik niet aan want ik besef dat hij zeer grote sprongen maakte het voorbije half jaar. Toch verraste hij me weer maar eens.
Met stevige stap gaat hij naar de man (niet het kindje dus) en vraag luid, duidelijk en vooral zeer zelfzeker 'Mag ik ALSTUBLIEFT meespelen?' en steekt dan apetrots zijn duim naar me op met een grijns tot achter zijn oren. Onze oudste zoon toch! De hele tijd dat we daar waren speelde hij met het kindje en de man samen. Voetballen, schommelen, zandtaartjes maken, ... Thibeau speelde ook even mee maar vond het toch leuker te genieten van zijn papa.
Ook Victor genoot op en top. Het was de eerste keer dat hij in de speeltuin uit de doek ging en leuk rond kroop door het gras en even van de natuur proefde.
Ook Victor genoot op en top. Het was de eerste keer dat hij in de speeltuin uit de doek ging en leuk rond kroop door het gras en even van de natuur proefde.
Na de speeltuin hebben de kinderen zich nog heerlijk laten gaan in de tuin. Op en af de glijbaan, op de trampoline springen, met de ballen spelen, ... Heerlijk genieten. En ook ik mocht genieten... Je man die het gras maait met een baby (peuter blijf ik ontkennen) op zijn rug... Ja het kon erger!
Zondag gingen we in de voormiddag naar het bos (en in de namiddag deden we weer verder in de tuin). Het bos is amper 2 km van bij ons thuis dus we zijn er toch wel op tijd en stond te vinden. Een wandelingetje van 4 km met de kinderen. Het doet elke keer deugd. Manlief was intussen koortsvrij (de buitenlucht deed duidelijk deugd). We doen altijd de route voor wandelaars zonder honden. Dan kom je op stukken waar dieren vrij rond lopen maar buiten in de verre verte zagen we nog nooit een paard ofzo dichtbij tot gisteren dus... Plots werden we achtervolgt door tientallen van die grote viervoeters en twee bokken! We leerden over schors, mos, slijk, bloemen en planten, dieren, de lente, ... Leerrijke uitstap dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten