Twee jaar geleden aten Lucas en Thibeau enkel banaan. Stoorde ons niet... Ze doen maar. Elke dag een banaan en ze hebben toch weer een stukje fruit binnen. Ik gaf hen zelfs geen ander fruit meer. Als ik zelf iets at en ze wilden proeven mocht dat maar ik vroeg het hen niet meer. Al dat gepush en getrain werkt toch averechts... Ik snap zelfs niet dat mensen dat doen. Hebben zij honger als hun kind niet eet? Zolang ze vrolijk zijn en goed groeien...
Vorig jaar at Lucas banaan, appel en aardbeien en Thibeau banaan en blauwe besjes. Een hele vooruitgang op een jaar tijd.
Nu dit jaar eet Lucas alles wat onder de noemer fruit valt en Thibeau het meeste fruit. Zure dingen als ananas en kiwi wil hij niet maar al de rest wel.
Ik ben trots dat ik me door geen enkel persoon of dat nu andere ouders, familie, artsen of hulpverleners waren liet overhalen om ook maar 1 van mijn kinderen te pushen. Het zelfs maar aanbieden komt bij onze kinderen al over als iets dat moet dus ik ben blij dat ik me zelfs daartoe niet liet overhalen. Geen beloningssystemen niets.
Ze vragen zelf dagelijks nu achter fruit en eten dan makkelijk 2 tot 3 stukken in 1 keer op. Ze kiezen zelf in de winkel welk fruit we kopen en hoeveel fruit we kopen (gisteren 8 appels, 7 peren, twee dozen druiven, bakje aardbeien, een ananas, een tros bananen en een boel persappelsienen). Als ik het lijstje van gisteren bekijk dan denk ik wel bij mezelf 'Dit wordt nooit opgegeten!' maar niets is minder waar. Binnen 5 dagen is dit allemaal, jahaa we halen zelfs de volledige week niet.
Trots op manlief en mezelf voor deze aanpak en trots op onze kindjes die deze stappen zette.
Een blog over ons gezin. Over intens geluk, trots, liefde, verdriet, teleurstellingen en nog veel meer. Een blog over de vele kanten van autisme, thuisonderwijs en ouderschap.
zaterdag 14 juni 2014
dinsdag 3 juni 2014
Muursticker
Ik herinner me nog toen we 1.5 jaar geleden verhuisden dat ik op facebook een oproepje deed naar teksten om een leuke muursticker van te maken voor op onze donker paarse muur boven de zetel. Vele sites en teksten passeerden maar niets was wat we wilden. 1 tekst bleef hangen maar die stond bij een vriendin al op de wc muur. Ik wilde niet hetzelfde. De muur bleef dus stickerloos. Uiteindelijk toch beslist toch voor die tekst te gaan. Waarom? Wel hij zegt alles wat centraal staat in ons gezin, hij is mooi en straalt warmte uit. Na de beslissing bleef de muur nog steeds een hele tijd stickerloos. Ik wilde de sticker namelijk 1m20 op 60 cm. Geen kleine sticker dus. Ik was er wat bang van om hem te maken dus kwam het er maar niet van tot ik op een site botste met wel heel goedkope vinyl. Voor die prijs kon ik de sticker niet laten maken dus bestelde ik vinyl... Matte en glanzende beige vinyl.
Eerst kwam de glanzende binnen en in al mijn enthousiasme begon ik die te snijden en op de muur te kleven... oeps... dat gedeelte moest in het mat zijn... Eens hij op de muur kleefde besloot ik dat ik de andere woorden niet ook in het beige wilde dus besteld ik goud bij (en zaten we 1.5 week met een half afgewerkte sticker op onze muur). En zo geschiedde met veel gevloek, getier, gezweet en zelfs tranen...
Eerst kwam de glanzende binnen en in al mijn enthousiasme begon ik die te snijden en op de muur te kleven... oeps... dat gedeelte moest in het mat zijn... Eens hij op de muur kleefde besloot ik dat ik de andere woorden niet ook in het beige wilde dus besteld ik goud bij (en zaten we 1.5 week met een half afgewerkte sticker op onze muur). En zo geschiedde met veel gevloek, getier, gezweet en zelfs tranen...
Het eerste pelwerk
Het eerste plakwerk
Eindelijk klaar
Abonneren op:
Posts (Atom)