Superman en buikbaby

(Al wat L. zei en deed heeft hij nergens gehoord ook niet van ons dit is dus geheel spontaan uit hem gekomen)
Zitten we allemaal te eten springt L. plots recht...
L: Mama mag ik is kijken of de baby ook eet?
Ik (al compleet verbaasd door zijn vraag): Ja hoor doe maar.
L (legt zijn oor op mijn buik): Ooooh mama de baby eet, ik heb het gehoord! Ik ben blij dat de baby eet!
Ik: Ben je blij dat de baby eet? Dat vind ik heel lief van jou!
L: Jaaaaah (en geeft een kusje op mijn buik) En de baby geeft mij ook een kusje.
Ik: Ooooh echt waar? Wat lief van jou en van de baby!
L (legt terug zijn oor op mijn buik waarop de baby stampt, maar hij kan dat nog niet voelen nu maar hij reageert onmiddelijk): Mama ik hoor de baby!!!

Deze mama tranen aan het verbijten omdat hij anders denkt dat hij me verdrietig maakt maar eens hij ging spelen (eten hoefde voor hem niet meer) en deed alsof er niets aan de hand was stroomden ze toch over mijn wangen hoor!