Liefde tonen

Weer even tijd gevonden om iets te schrijven... De kinderen zijn deze laatste weken van de vakantie extreem druk pfieuw... Ik heb er mijn handen aan vol aan die twee... Nu daar wou ik het niet over hebben.

Ik las daarnet ergens op het internet over momentjes van liefde van je kind. Kindjes die vanuit het niets 'Ik hou van jou', 'Jij bent mijn vriend.', 'Wat ben je mooi mama.' zeggen. Kindjes die onverwacht komen knuffelen en kusjes geven. Kortom echt wegdroom momentjes.

Ik las er met een heel dubbel gevoel door. Uiteraard ken ik deze. Onze kleine broer die ik opneem en tegen me zegt 'Mama luf you' of kleine broer die bijna smeekt om een knuffel. Kleine broer die zich in de zetel dicht tegen je aan nestelt of bij het verhaaltje voor het slapen gaan zich tegen je aan drukt. Zalig is dat.

Toch begint ook dat een beetje 'pijn' te doen. Natuurlijk niet die liefde die je krijgt van dat kleine ventje dat zou ik nooit willen wisselen of ruilen maar wel het denken aan onze superman.

Superman die een stuk uit papa's schouder bijt omdat hij dolenthousiast is omdat papa thuis komt na het werk.
Superman die super hard in mijn gezicht slaat om mijn aandacht te krijgen.
Superman die een stamp geeft in de zetel en dan zijn verterende lach om te tonen dat hij het leuk vind dat ik daar in die andere uithoek lig maar toch in zijn buurt.
Superman die heel hard op de babybuik springt omdat hij zo blij is dat hij een brus krijgt.
Superman die heel kwaad wordt als ik zeg dat ik hem graag zie.
Superman die ...

Superman die boos is als broer zegt dat hij ons graag ziet want 'Ik wil dat ook zeggen!'
Superman die jaloers is dat broer dat zo kan en hij dat niet kan. In theorie kan hij dat natuurlijk wel maar mentaal niet. Hij krijgt de woorden niet spontaan over zijn lippen. Hij wil geen knuffels als je het niet eerst vraagt en de spontane zijn zeer schaars.
Een kus dat hoort enkel bij een ritueel en anders moet je hem dat mooi vragen.

Héél af en toe pakweg een keertje per maand (hoewel dat zelfs veel is volgens mij) spontaan zegt 'Ik hou van jou.' Je spontaan vast neemt of een kus op je been. Het zijn momenten waarbij ik elke keer mijn tranen moet verbijten.
Of dat moment waarop hij me een échte prinses noemde toen hij me in mijn trouwkleed zag... Ik had net mijn make-up op... gelukkig waterproof.
Het is zo oprecht en komt diep van binnen in hem. En op die momenten weet je ook dat het hem moeite kost.
Of dat moment waarop hij me een échte prinses noemde toen hij me in mijn trouwkleed zag... Ik had net mijn make-up op... gelukkig waterproof.

Het is het liefste en zachtste ventje dat ik ken enkel... het komt er niet uit. Hij kan het niet.

Zal ik hier ooit aan wennen?