Bijna terug naar school

Ja vandaag is de laatste week van deze zomervakantie ingezet. Dat maakt natuurlijk dat het weer bijna school is. Ik denk er liever niet aan. Ik heb de kindjes graag bij mij maar bon wat moet dat moet natuurlijk.

Een nieuwe school, nieuwe klas, nieuwe juf en dus ook een nieuw symbooltje.
Uitzonderlijk mocht onze superman al eentje gaan uitkiezen van zijn nieuwe lieve juf zodat hij zeker eentje heeft dat hij leuk vind en zodat mama thuis alles goed kon voorbereiden voor die grote jongen van ons.
Mits het zaterdag al instapdag is hoort dat dus eigenlijk al twee dagen op het weekschema te staan, niet dus.

Ik bestelde dus het stempeltje van het desbetreffende symbooltje en ging vandaag aan de slag.

Eerst maakte ik een boel kaartjes voor op de brooddoos, koekendoos, fruitdoos, bananendoos en drinkfles. 
Stempelen, knippen, lamineren en weer knippen en voila...

Dan maar magneetjes maken voor op het weekschema. Als ik dan toch bezig ben voor school ook maar ineens nieuwe gemaakt voor het RC want ook daar gaat hij naar een ander klasje dus hetzelfde gebruiken zou niet duidelijk zijn voor onze superman. Ik koos deze keer dan maar voor het helemaal vernieuwde logo van het RC en knipte daar het figuurtje uit.
En natuurlijk dan ook maar even de picto's die te kort waren en nieuwe familiepicto's en ook maar even zelf een picto gemaakt voor de buikbabydokter want die bleek niet echt te bestaan.

Printen, knippen, lamineren, knippen en magneettape er op...

Ik raakte op dreef dus ging nog maar even verder aan de slag. Ik ben namelijk manlief zijn frustratie over het feit dat de kinderen zijn haspel met tuinslang volledig afrollen en dan in de knoop leggen beu. Het is zo'n leuk speelgoed voor de kids maar manlief vind van niet. Oké ik kan hem volgen dat het niet leuk is en de kinderen hebben speelgoed genoeg. Na twee maanden boos worden en duidelijk maken dat er moeten afblijven bleef onze kleine broer er wel af maar onze superman...
Ik verschijnt zo regelmatig wel eens een zin op facebook, weet niet meer exact hoe hij gaat maar het komt er op neer dat als je kind iets niet aangeleerd krijgt die niet hardleers is maar dat de persoon die het aanleert het niet duidelijk doet.

Wel zo gezegd zo gedaan... aanpak veranderen, half uurtje knutsel en frutsel werk en klaar! Probleem opgelost, manlief kan gerust zijn dat de kinderen er zullen afblijven ook die superman van ons.

Zaterdag krijg ik hopelijk het symbooltje van kleine broer te weten en dan kan ik weer verder aan de slag met het maken van een boel nieuwe pictogrammen voor onze superman, want ja ook dat moet duidelijk zijn.

En nu... nog wat genieten van de vakantie en niet aan school denken.

Liefde tonen

Weer even tijd gevonden om iets te schrijven... De kinderen zijn deze laatste weken van de vakantie extreem druk pfieuw... Ik heb er mijn handen aan vol aan die twee... Nu daar wou ik het niet over hebben.

Ik las daarnet ergens op het internet over momentjes van liefde van je kind. Kindjes die vanuit het niets 'Ik hou van jou', 'Jij bent mijn vriend.', 'Wat ben je mooi mama.' zeggen. Kindjes die onverwacht komen knuffelen en kusjes geven. Kortom echt wegdroom momentjes.

Ik las er met een heel dubbel gevoel door. Uiteraard ken ik deze. Onze kleine broer die ik opneem en tegen me zegt 'Mama luf you' of kleine broer die bijna smeekt om een knuffel. Kleine broer die zich in de zetel dicht tegen je aan nestelt of bij het verhaaltje voor het slapen gaan zich tegen je aan drukt. Zalig is dat.

Toch begint ook dat een beetje 'pijn' te doen. Natuurlijk niet die liefde die je krijgt van dat kleine ventje dat zou ik nooit willen wisselen of ruilen maar wel het denken aan onze superman.

Superman die een stuk uit papa's schouder bijt omdat hij dolenthousiast is omdat papa thuis komt na het werk.
Superman die super hard in mijn gezicht slaat om mijn aandacht te krijgen.
Superman die een stamp geeft in de zetel en dan zijn verterende lach om te tonen dat hij het leuk vind dat ik daar in die andere uithoek lig maar toch in zijn buurt.
Superman die heel hard op de babybuik springt omdat hij zo blij is dat hij een brus krijgt.
Superman die heel kwaad wordt als ik zeg dat ik hem graag zie.
Superman die ...

Superman die boos is als broer zegt dat hij ons graag ziet want 'Ik wil dat ook zeggen!'
Superman die jaloers is dat broer dat zo kan en hij dat niet kan. In theorie kan hij dat natuurlijk wel maar mentaal niet. Hij krijgt de woorden niet spontaan over zijn lippen. Hij wil geen knuffels als je het niet eerst vraagt en de spontane zijn zeer schaars.
Een kus dat hoort enkel bij een ritueel en anders moet je hem dat mooi vragen.

Héél af en toe pakweg een keertje per maand (hoewel dat zelfs veel is volgens mij) spontaan zegt 'Ik hou van jou.' Je spontaan vast neemt of een kus op je been. Het zijn momenten waarbij ik elke keer mijn tranen moet verbijten.
Of dat moment waarop hij me een échte prinses noemde toen hij me in mijn trouwkleed zag... Ik had net mijn make-up op... gelukkig waterproof.
Het is zo oprecht en komt diep van binnen in hem. En op die momenten weet je ook dat het hem moeite kost.
Of dat moment waarop hij me een échte prinses noemde toen hij me in mijn trouwkleed zag... Ik had net mijn make-up op... gelukkig waterproof.

Het is het liefste en zachtste ventje dat ik ken enkel... het komt er niet uit. Hij kan het niet.

Zal ik hier ooit aan wennen?

Superman en buikbaby

(Al wat L. zei en deed heeft hij nergens gehoord ook niet van ons dit is dus geheel spontaan uit hem gekomen)
Zitten we allemaal te eten springt L. plots recht...
L: Mama mag ik is kijken of de baby ook eet?
Ik (al compleet verbaasd door zijn vraag): Ja hoor doe maar.
L (legt zijn oor op mijn buik): Ooooh mama de baby eet, ik heb het gehoord! Ik ben blij dat de baby eet!
Ik: Ben je blij dat de baby eet? Dat vind ik heel lief van jou!
L: Jaaaaah (en geeft een kusje op mijn buik) En de baby geeft mij ook een kusje.
Ik: Ooooh echt waar? Wat lief van jou en van de baby!
L (legt terug zijn oor op mijn buik waarop de baby stampt, maar hij kan dat nog niet voelen nu maar hij reageert onmiddelijk): Mama ik hoor de baby!!!

Deze mama tranen aan het verbijten omdat hij anders denkt dat hij me verdrietig maakt maar eens hij ging spelen (eten hoefde voor hem niet meer) en deed alsof er niets aan de hand was stroomden ze toch over mijn wangen hoor!